ingezonden brief
Leraar besprongen door Tijger...
Zo was direct mijn gedachte bij de eerste berichten rond de schorsing van collega Degekamp. Deze reactie is puur op persoonlijke titel , los van alle functies die ik naast mijn werk bekleed!!!
Vooropgesteld: ook ik ken hem niet persoonlijk.
In alle sectoren worden managers ingezet om overdreven te stimuleren wat in een gezonde school en bedrijfsvorm altijd al belangrijk was:
Efficiënt werken, zuinig zijn, prestatie leveren en ga zo maar door.
Het benauwende is dat deze managers steeds meer Managers worden, dus het belangrijkste in een organisatie. Geschreven plannen, verantwoordingsrapporten en verbeterende veranderingen zijn steeds bepalender. Boekwerken dik.
Op veel plaatsen gaat het zover dat de primaire beroepsuitoefening minder aandacht krijgt dan die papieren tijger. Daar zit m.i. de knel.
Als je houdt van je beroep en ervoor gaat om het zo goed mogelijk uit te voeren dan is het erg hinderlijk om steeds meer op schrift te moeten stellen. Dat moet dan meestal ook nog in speciale matrijzen met allemaal theoretische boekjeswijs(?)heid.
Tenminste, zo ervaar ik al die rompslomp naast mijn lessen.
Als je niet oppast ben je meer tijd aan die zaken kwijt dan aan hetgeen waarvoor je meende te moeten knokken: het goed en leuk lesgeven aan kinderen.
Hoeveel vreugde kun je niet beleven aan het slagen van je les- en opvoeddoelen!
Als die eindresultaten goed zijn en de weg ernaar toe geeft geen discussie, waarom moet alles, wat je in je hoofd goed doordacht hebt, dan ellenlang ook nog eens op papier komen?
Alleen omdat het moet(?) en zeker niet omdat we er steeds weer naar kijken.....
Denk eens aan alle tijd die de lesgevers hierdoor extra kwijt zijn.
En al die duur betaalde managersbanen die ervoor het onderwijs zijn ingeschoven. En dat dan ook nog eens ten koste van de lesgroepsgrootte (= kwaliteit).
Die managersbaan moet meestal worden "uitgespaard" op het lerarenteam.
Het zijn ook nog universitair geschoolde onderwijsdeskundigen (duur dus) die nooit een jaar lesgeven hebben hoeven te "overleven".
Zij beslissen wat er gebeurt, in heel veel gevallen niet belast met maar een greintje besef van de gevolgen van hun hersenspinsels in de klas...
Als het maar geld uitspaart!
Maar, wij werken aan de vorming van mensen! Daar mag je toch niet op bezuinigen?
In dat licht, met kennis van zaken meen ik, heb ik de discussie deze week gevolgd.
Primair maakt zelfs trots reclame voor haar beleid. Zonder ook maar één woord te wijden aan die rots in de branding waardoor zij die trots kunnen koesteren...
Tot slot:
Wanneer de oorzaak werkelijk hier ligt, dan schuilt er ook nog een groot gevaar in:
Als het de stichting Primair lukt om op deze gronden een werknemer te schorsen kan dat voor vele anderen ook dwingende gevolgen hebben (jurisprudentie).
Dán wint dus het geld het van het kind.... Bezuinigen op de toekomst..
En zo geweldig is de onderwijskwaliteit al niet meer las ik net ook in de krant....
Goedwillende werknemers worden gekwetst en afgedankt na jarenlang met hart en ziel voor de klas te hebben gestaan, of een ander beroep te hebben gediend, want dit verschijnsel zit veel breder, helaas.
Collega Degekamp ik hoop, en met mij velen, dat de "papieren tijger" die jou heeft besprongen, spoedig kan worden afgeschoten zonder dat je er blijvend letsel van overhoudt!!!!!
Cor Lam
Loosdrecht
|