ingezonden brief
De meester
Douwe van Essen schreef een stukje over de affaire "Meester Willem Degekamp", waarin hij meer openheid eiste over een schorsing van een onderwijzer. Een schorsing die inderdaad op het eerste gezicht vreemd overkomt. Het is kennelijk nog steeds niet bij "bestuurders" doorgedrongen hoe belangrijk het is om snel openheid van zaken te geven. Als mensen niet weten wat er aan de hand is, gaan ze speculeren. Ik doe daar ijverig aan mee, al ken ik meester Wilem helemaal niet. Maar als je, als bestuur, een goede onderwijzer schorst - en dat hij goed lijkt te zijn, wordt door een filmpje met getuigenissen van scholieren op Youtube ruimschoots bevestigd - dan zijn er redenen. Administratieve redenen, bijvoorbeeld. Of persoonlijke. Ik kan op z'n minst twee scenario's bedenken van het laatste gesprek tussen de Primair-voorzitter en de Meester. Vóórdat er een spreekverbod werd ingesteld...
Scenario één Primair-voorzitter: Dankuwel, meester, dat u op zo korte termijn bereid was om even met ons te komen praten. Kopje koffie?
Meester: Graag. Zwart, zonder suiker.
Primair-voorzitter: U weet waar het over gaat... De Onderwijsinspectie eist van ons een gedetailleerd schoolwerkplan. U hebt nog steeds uw deel niet ingeleverd.
Meester: Klopt. Is ook onzin. Zo'n schoolwerkplan is altijd een stuk papier dat gewoon in de la verdwijnt. Kost een heleboel werk, en het betekent niets. Ik besteed liever mijn tijd aan de leerlingen.
Primair-voorzitter: Dat kan wel zijn, maar u moet dat stuk wèl inleveren. Anders kunnen wij ons totaalplan niet indienen. Dat is voorschrift.
Meester: Ik ben onderwijzer. Ik wil les geven.
Primair-voorzitter: Da's heel mooi, maar tegenwoordig gaat het in het onderwijs niet om het onderwijs. Dat zou u moeten weten...
Ander scenario...
Primair-voorzitter: Welkom, meester. Kopje koffie?
Meester: Graag. Zwart, zonder suiker.
Primair-voorzitter: U weet waar het over gaat... Er is een tendens in Nederland om geen overheidsambtenaar méér te laten verdienen dan de minister-president.
Meester: Weet ik. Prima idee, trouwens. Ik zit daar ruim onder. Hoeveel verdient u eigenlijk?
Primair-voorzitter: Dat doet nu niet terzake. Waar het om gaat is dat wij, het Primair-bestuur, iets soortgelijks besloten hebben. Niemand mag een grotere snor hebben dan de Primair-voorzitter. En u begrijpt....
Meester: Die van mij is inderdaad groter dan die van u.
Primair-voorzitter: Dat kan dus niet.
Meester: Waarom niet?
Primair-voorzitter: Dat doet nu niet terzake. Dat is nu eenmaal besloten. U dient die van u terug te brengen tot maximaal de omvang van die van mij...
Er zijn natuurlijk andere scenario's denkbaar...
Mischien heeft Primair helemaal gelijk. Een bestuur moet nu eenmaal in bepaalde gevallen actie ondernemen, ook tegen onderwijzers die populair zijn bij leerlingen.
Maar het gebrek aan openheid waar Douwe van Essen over klaagde, is wel degelijk iets waar we ons zorgen over moeten maken. In dit geval bepaalt "de overheid" iets wat het leven van een medeburger diepgaand ten negatieve beïnvloedt. Sympathisanten weten niet wat er aan de hand is, en kunnen dus ook niet de goede actie ondernemen. Dat is kwalijk.
Cor Koster
Nederhorst den Berg
|