In De Zijlijn

Karikatuur

Of je het Schapenweitje onaangeroerd wilt laten, of dat je een voorstander bent van de bouw van bejaardenwoningen op die plek is allebei even legaal, even fatsoenlijk en even beschaafd. Het is eerbaar om voor de bouw te zijn, maar het is even eerbaar om daar tegen te zijn.

De argumenten om voor de bouw te zijn, werden prima verwoord door Cor Koster. Het gaat hem om een, in zijn ogen, vrij nutteloos stukje vervuilde grond dat uitstekend gebruikt kan worden om aan de behoefte aan sociale bejaarden huurwoningen tegemoet te komen. Die behoefte is er ontegenzeggelijk.
Ook de argumenten om tegen de bouw te zijn hebben hun eigen waarde en gewicht. Degenen die tegen de bouw op die plek zijn, vinden dat het Schapenweitje een uniek stukje natuur is, dat op slechts honderd meter van het centrum van Nederhorst den Berg te vinden is en daarom behouden moet blijven.
Omdat er geen keiharde argumenten voor of tegen de eventuele bouw zijn, is dit bij uitstek een onderwerp dat niet cijfermatig, financieel of op een andere manier hard berekend kan worden. Nee, het is eigenlijk bijna een kwestie van smaak. Ik blijf buiten die discussie, want ik zie de voor- en nadelen van beide opties, zonder dat ik daar een uitgesproken mening over heb. Ik wil wel iets anders aankaarten dat in de ingezonden stukken de kop opsteekt en dat mij absoluut niet bevalt. En dat is een gebrek aan begrip en respect voor senioren.

In de ingezonden stukken van de tegenstanders van de bouw wordt van senioren een respectloos en karikaturaal beeld geschetst dat mij tegen de borst stuit.
Dat begon al bij de ingezonden brief van Anne Rutger Fortuin in het Weekblad Wijdemeren die schreef:

“Senioren zouden namelijk in het hart van het dorp moeten wonen, ze zijn immers krakkemikkig. We weten inmiddels wel anders en dat blijkt ook uit de bouwtekeningen waarop garages (plus schuurtjes) zijn voorzien.
Autorijdende senioren hoeven echt niet persé in de dorpskern te wonen. Gaat het dorp erop vooruit met een bebouwd schapenweitje als startpunt van de geliefde Bommelsteinroute?
Geliefd pad ook voor hondenuitlaters, die straks de priemende blikken van senioren op zich gericht weten als hun hond ook maar een teken van aandrang vertoont voor hun keurige villaatje.”

De heer Fortuin stelt dat autorijdende senioren niet in het dorp hoeven te wonen. Bovendien gaan die senioren toch alleen maar de hondenbezitters van het Ankeveensepad verjagen met hun priemende blikken.
Wat zijn dit voor volkomen idiote argumenten tegen de bouw? Heeft de heer Fortuin nooit gehoord van senioren die wel auto kunnen rijden, maar toch graag bij de winkels willen wonen, omdat ze niet zo best ter been zijn? Of senioren die vrezen niet door de keuring te komen en hun rijbewijs kwijt te raken en daarom uit voorzorg verhuizen? De familie Fortuin is kennelijk nog niet getroffen door de serieuze ongemakken die de ouderdom voor iedereen met zich meebrengt, anders wist hij wel dat die ongemakken bestaan. En die “priemende blikken”, dat is een karikatuur die ronduit respectloos is. Als argument tegen de bouw deugt hij al helemaal niet, want ook rond het Plein, op de Vaartweg en in de rest van Nederhorst wonen vast senioren die in de ogen van Fortuin met priemende blikken naar hem kijken. Anders verzin je zo’n kulargument toch niet.

En dan kwam daar Sieta Vermeulen (VVD) vandaag bij:
“Hét argument voor de bouwplannen was ooit dat 55-plussers héél dicht bij de kern moesten wonen omdat ze dan nog nét, schuifelend achter hun rollator, de winkels konden bereiken. In een tijd dat we met z’n allen gewoon doorwerken tot 67 en menig 80-jarige nog kwiek door het leven gaat, is dit een argument dat al lang niet meer opgaat. Weg argument, maar ik heb zo het idee dat dhr. Koster dan wel weer een ander argument verzint.”

De door haar ten tonele gevoerde  Bergse senioren werken tot 67 of ouder en zijn fit en kwiek tot hun tachtigste. Achter rollators schuifelende senioren zijn volgens Sieta een onbekend verschijnsel in het kennelijk extreem gezonde Nederhorst den Berg. (Ik vraag me dan wel af of ook de 85 jarigen en 90 jarigen ook nog steeds met gezwinde pas zonder rollator naar het Willie Dasplein stappen om hun boodschappen te doen.)

Het argument dat het voor senioren plezierig is om niet te ver van de winkels te wonen snijdt wel degelijk hout. Al is het alleen al preventief, om het moment van de rollator en het verlies van het rijbewijs voor te zijn. Ook op veel andere plaatsen zie je dat senioren verhuizen van de periferie naar een plek op loopafstand van de  voorzieningen. Ook als ze goed ter been zijn en nog auto rijden. Gewoon om langer zelfstandig te kunnen blijven functioneren zonder mantelzorger die de boodschappen voor je moet doen.

Dus wat mij betreft moet het argument dat senioren bij de winkels moeten kunnen wonen wel degelijk meegewogen worden door de politiek. En dan graag zonder de overdrijvingen en karikaturen van senioren, want ook dat zijn heel gewone burgers van dit land.

Rik Jungmann