ingezonden brief

Als je een compliment van het CDA krijgt moet je oppassen is mij altijd verteld. Ooit telde iemand, nadat hij een CDA-er een hand had gegeven, zijn vingers na. Het compliment van Theo Reijn gisteravond tijdens de commissie Ruimte en Economie, dat hoofdzakelijk over het visiestuk “de kern van Wijdemeren”ging stond in schrille tegenstelling tot de kwalificatie van de PvdA, die sprak van een lappendeken.

Ik vond de behandeling van het visiestuk eigenlijk beneden de maat. Daarbij maak ik een uitzondering voor Emile Bakker, niet omdat hij van Dorpsbelangen is, maar omdat hij een uitstekend verhaal hield, waarbij hij ook de nadelen van de visie niet schuwde (teveel Loosdrecht, te weinig inbreng van de burgers).

Ook burgemeester Martijn Smit hoefde zich niet voor zijn betoog te schamen: hij legde duidelijk de toekomst van het visiestuk in handen van de raad. Wil je het of wil je het niet. Wil je meer kaders waar we aan moeten voldoen of wil je er minder. Het woord is aan de volksvertegenwoordiging.

Op dat woord hoef je je volgens mij niet al te zeer te verheugen. Dinsdagavond verloren de meeste sprekers zich in details en het leek erop alsof niemand zich de moeite had getroost een originele gedachte te verzinnen. Zelf een visie? Het leek er niet op. Leunen op het werk van het college. Dat kan ook. Niemand die er wat van zegt. Allemaal kiezen voor dezelfde richting. Met de complimenten van het CDA.

We wensten elkaar goede en gezellige dagen. Daarna ging ik enigszins ontgoocheld naar huis.