ingezonden brief

Plaatsvervangende Schaamte

Aan de vlijmscherpe, ontluisterende en emotionele analyse van het landjepikverhaal door Rik (Jungmann) hoef ik inhoudelijk niets meer toe te voegen.

Niemand kan dit relaas zo goed doen als Rik in zijn Zijlijn.

Ook ik heb me mateloos geërgerd aan de vele raadsleden die een uitspraak van de rechter als excuus gebruiken om burgers jarenlang in onzekerheid te laten, op hoge kosten te jagen en ze willens en wetens in de kou te laten staan.

Hoe simpel de oplossing ook is, de meerderheid van de raad weigert recht te doen aan burgers die tussen de administratieve molenstenen van de gemeente Wijdemeren terecht zijn gekomen. Vermorzeld door de bureaucratie.

15 gelijksoortige situaties zijn opgelost tijdens gesprekken 'aan de keukentafel'. Informeel. Voorgesteld werd om die kans ook te bieden aan diegenen die tussen wal en schip zijn geraakt, die deze kans nooit hebben gekregen. En wat doet de meerderheid van de raad van
Wijdemeren? Zoeken naar een uitweg?
Vergeet het maar. Daadkracht op papier, verkiezingsrethoriek, lekker makkelijk. Zeggen dat je voor je inwoners opkomt, maar wanneer het er écht op aan komt niet thuis geven.

En dan die zakelijke, analytische wijze waarop over deze kwestie werd gesproken! Een enkeling vond het toch wel heel erg wat er allemaal was gebeurd, maar was dat bij de stemming alweer vergeten, men droogde de krokodilletranen en stemde tegen.

Wat overblijft is een gevoel van onmacht en van plaatsvervangende schaamte. Die zal na deze avond niet verdwijnen, maar misschien, heel misschien zijn er nog raadsleden die zich weer herinneren waarom en door wie ze ooit zijn gekozen...