In De Zijlijn

Kleine en grote verkeersergernissen

Gisteren bezocht ik de Sluis- en Bruggenfeesten in Weesp. Een feest! Lekker weer, veel kramen, muziek, eten en drinken, om kort te gaan gewoon erg leuk. Het hele weekend nog!

Maar om daar te komen en weer huiswaarts te keren vraagt de provincie Noord-Holland engelengeduld van ons. Over een kilometer of acht, tien staat de berm vol met verbodsborden met daarop de beperking tot 50 km/uur. Voor de zekerheid heeft men de hectometerpaaltjes, met daaronder het lokkende bordje 80 km/u, afgeplakt met zwarte tape, Je mocht je eens vergissen en de provincie voor de rechter slepen, omdat er toch een bordje 80 te zien was, nietwaar? Als je je aan de snelheidslimiet houdt, en dat doe ik eigenlijk altijd, dan wordt je geduld tot het uiterste op de proef gesteld. Er bestaat namelijk geen enkele reden om op die provinciale weg N236 over zo’n afstand met 50 km/u te sukkelen. Niemand aan het werk, doodse stilte. Het is dezelfde weg waarover wij al sinds mensenheugenis 80 km/u rijden. (Sterker nog voor die tijd, toen die beperking nog niet bestond, reden wij er 100 of meer. Maar achteraf is dat misschien wat veel.)

Terwijl je je daar aan de snelheid houdt zie je in je achteruitkijkspiegel de auto’s, motorrijders, bestelbusjes en vrachtauto’s, die in je achterbak lijken te zitten, bumperkleven, pal achter je. Het ongeduld spat eraf. Een enkeling houdt het niet vol en haalt in. In de buurt van de nieuwe brug begrijp ik die beperking, daar wordt gewerkt, maar kilometers daarvoor en daarna houdt mijn begrip volledig op. Ik hou het of op bewuste pesterij, of op een manier om de opbrengst van boetes op te krikken.

Een verbod is tweerichtingverkeer. De burger moet min of meer begrip kunnen opbrengen voor een verbod. De politie, of wie het verbod ook maar bedenkt, moet zich ook inleven in de burger en geen volstrekt zinloze verboden opleggen, of erger nog zware boetes opleggen, zoals op de N236 al gebeurd is. Heen en terug. Zo’n beleid ondermijnt de bereidheid van de burger om zich  aan het verbod te houden.

Lees ook:

20042017 Wilma heeft groot gelijk!
21042017 Hilbrand mailt Noord-Holland

Toverkruisingen

Daar waar Wijdemeren kruisingen restaureert of herinricht wordt het levensgevaarlijk. Ik noem drie voorbeelden van dit soort toverkruisingen (vgl. toverbal, nu groen, straks rood). De kruising Herenweg – Cannenburgerweg/Koninginneweg in Ankeveen/Kortenhoef. Sinds jaar en dag was de Herenweg een voorrangsweg en moest verkeer komend van de andere twee wegen links en rechts achter de haaientanden wachten. Prima!
Dat werd vorig jaar plotseling veranderd in een gelijkwaardige kruising.  Nog altijd kijken weggebruikers  schichtig tien keer links en rechts en links en rechts om twee dingen te ontdekken. A) heb ik hier voorrang of die ander. B) Als ik voorrang heb , weet die ander dat ook en geeft hij mij ook mijn voorrang. Zo niet, dan laat ik hem toch maar zijn niet-voorrang geven voor de zekerheid. Dat wordt dus niks. Het voelt een beetje zoals in 1986, toen Zweden overschakelde van links rijden naar rechts rijden. Ik was daar toen op vakantie. Wat was het daar toen veilig! Niemand durfde nog voorrang te geven, noch te nemen!

Zuidersluisbrug

Vandaag, komend van de Emmaweg over de Zuidersluisbrug had ik een zelfde hallucinante ervaring. Met de herinrichting van het Zuidereinde zijn alle kruisingen daar gelijkwaardig geworden. Zelfde verhaal. Ik kwam van de brug in de overtuiging dat verkeer op het Zuidereinde voorrang had, zoals de afgelopen honderd jaar. Maar…, waarom stond daar links een auto te wachten? Oooh, ik heb plotseling voorrang. Maar weten al die gebruikers van het Zuidereinde dat ook? Voorlopig doe ik de Herenwegtruc maar, stoppen, links, rechts, links, rechts.. en voor de zekerheid voorrang geven als de ander twijfelt.

Kwakelbosjes

En dan De Kwakel bij de gemeentewerf. Je kan daar niet links of rechts kijken vanwege de bosjes die naast de drempel staan die daar onlangs aangelegd  is. Voorheen kon je doorrijden tot de haaientanden en kijken of er wat aankwam. Dat kan niet meer. Voorbij die bosjes houdt de drempel op en is er een stukje Kerklaan verschenen. Ik kwam gisteren over De Kwakel aanrijden. Tot mijn verbazing kwam er vanaf de Kerklaan een auto van links pal voor mij langs, die met een noodvaart in één klap de weg naar de gemeentewerf in scheurde. Zonder dat ik hem aan kon zien komen. Ook die plek is er niet veiliger op geworden. Vroeger moest zo iemand rechtsaf afslaan en dan weer links naar de gemeentewerf, waardoor de vaart eruit was. Dat hoeft niet meer.

Mijn vraag aan u beste lezer: “Vindt u hier ook iets van, laat het ons weten!”

Rik Jungmann