ingezonden brief

Zinloos Gesnoei...

Nu inwoners van onze gemeente een dezer dagen van gemeentewege de oekaze kregen om hun overhangend tuingroen te snoeien, moet mij even het volgende van het hart.
Tussen de huizen van Bruinjoost en Zoete Inval ligt (lag, moet ik zeggen) een idyllisch plekje: een eiland met een fraai beeldhouwwerk, wat wilgen en berken, een minipleintje met enkele speeltoestellen en een bankje plus nog drie bruggetjes die samen met de overhangende wilgen de sfeer van Monet opriepen. Alles bij de aanleg van het nieuwbouwwijkje in 1993 aangelegd.

Maar ach, zoals het met alles gaat waar geen onderhoud of toezicht wordt gepleegd: de bankjes en speeltoestellen werden gemold door hangjeugd en dus verwijderd, de wilgen en berken groeiden al snel tot in de hemel, de sierstruikjes werden oeverloze, woeste bosschages, het beeld van Michiel van Pinxteren werd regelmatig bekrast en bevuild en het wandeleiland met voetpad werd al gauw beschouwd als een reguliere uitlaatplek voor honden.
Het gras wordt nog steeds regelmatig gemaaid, dat dan weer wel, hoewel het oppervlak daarvan hoe langer hoe kleiner wordt omdat er in meer dan 20 jaar een volkomen tomeloze wildgroei aan onkruid en uitlopers van bomen en struiken is ontstaan, waardoor de grasmaaier nog maar bij een fractie van het oorspronkelijke plantsoen kan komen.

De Zuidsingel Jungle. Het was een mooi gazon met een statige treurwilg.
En overal riet, riet, riet.

Soms is er dan opeens van gemeentewege een rare oprisping waarbij men kennelijk opeens denkt dat er toch wat moet gebeuren aan onderhoud. Eigenlijk net zoals men nu opeens na zoveel jaar de bevolking aanschrijft voor het snoeien van overhangend groen. En er zelfs een informatie-avond over belegt (het moet niet gekker worden)!
In het vroege voorjaar werden wij wakker door oorverdovend geraas dat die week niet meer zou stoppen. Zeker drie of vier mannen waren driftig in de weer met motorzagen. Zij stortten zich op het enorme wildgroei-oppervlak van de uitgelopen heesters rondom de berk: scheuten die zich elk jaar in groten getale omgezet hadden in nieuwe bloemloze struiken, kleine bomen en onkruid. Dat het 20-30 cm boven de grond afzagen van dit struweel geen enkel effect kon hebben, had men het jaar ervoor al kunnen zien bij andere delen van het eilandplantsoen dat men toen onder handen genomen had: daar was alles nu driedubbel teruggekomen: alle scheuten en uitlopers hadden immers weer volop licht en ruimte gekregen. Ik had het ook gezien en probeerde nu tevergeefs de werklui van hun sisyfusarbeid te overtuigen.

De vijver, die is teruggebracht tot een miezerig slootje.
Op de achtergrond rechts de jungle van de vorige foto.
Links en rechts anderhalve meter breed riet.

En hier ging het inderdaad niet anders: een enorme jungle is deze zomer ontstaan op de plek die men eigenlijk had willen opschonen (vermoed ik). En wat een kostenbesparing had dat gegeven als er 1 flinke machine was ingehuurd die in 1 dag alle rommel met wortel en tak had uitgeroeid, zodat er weer een mooie, egale strook met gras ingezaaid had kunnen worden. Nu waren zeker 4 mensen een hele week bezig geweest om de hele bende een stuk boven de grond lekker af te zagen zodat alle wildgroei weer fijn kon uitlopen. Alles volkomen zinloos!
En, niet onbelangrijk: wat zou dat in de kosten hebben bespaard????

Nog onbegrijpelijker vond ik de reactie die ik in gesprek met een groen-ambtenaar in latere fase kreeg: u heeft wel gelijk wat betreft het kostenplaatje, maar de kosten van machinehuur e.d. zouden dan onder een heel ander budget moeten vallen: ‘In plaats van onder ‘ONDERHOUD’ zouden de kosten dan onder ‘OMVORMING’ vallen. En dat kan dus niet….’ (????)

Nou: én????? Laten we fijn gaan omvormen en terugbrengen in oorspronkelijke staat, in plaats van nutteloos snoeiwerk te verrichten! Spaart tijd, moeite en…. geld!

Carole Denninger
Kortenhoef