ingezonden bericht

Een falend college

De raadsvergadering van 22 december en de gekleurde berichtgeving daarover is aanleiding om toch nog eens op deze onverkwikkelijke zaak terug te komen.

Presentatie aan buurt.

De bewoners worden op een onfatsoenlijke manier geconfronteerd met het plan Zwagerman: de intentieverklaring wordt daags na de informatiebijeenkomst getekend. Vragen worden niet of onvoldoende beantwoord. Ook al houdt het college relevante informatie achter, onder het mom van bedrijfsgevoelig, toch is het voor een ieder met gezond verstand duidelijk dat het plan van geen kant deugt. Het college ontbeert dat kennelijk en wil doordrammen. De onderbouwde kritiek van de insprekers in de commissie was niet mals.

De intentieverklaring.

Het college heeft een intentieverklaring met Zwagerman getekend en zich daarin vastgelegd op een bijdrage in de exploitatiekosten en een garantie voor een hypothecaire lening. De wethouder: “het is maar een intentieverklaring”. Zwagerman, bij monde van Evers: “met de intentieovereenkomst kan ik naar de bank voor de lening”! Op basis van een flutverhaal wordt een overeenkomst aangegaan en subsidie toegezegd aan een ondernemer met meer dan twijfelachtige reputatie. Antecedentenonderzoek (Bibob) en onderzoek naar financiële positie doen we achteraf! Hoe verzin je het.

De voorkeursbehandeling Zwagerman.

De liefdesrelatie met Zwagerman is opvallend.  Afgezet tegen de manier waarop een andere ondernemer bij het ontwikkelen van vergelijkbare plannen jarenlang wordt gedwarsboomd en opgeknapt met het ene onderzoek na het andere. Die ondernemer zou, overigens ook op een verkeerde plek, tenminste wél fatsoenlijke woonruimten (niet de cellen van Zwagerman) kunnen leveren. En hij heeft géén subsidie nodig en géén garantstelling voor een hypotheek. Het college schendt op flagrante wijze het gelijkheidsbeginsel. Waarom?

De raadsvoordracht

De wethouder verzoekt een bijdrage van maximaal  € 200.000,- beschikbaar te stellen om de onrendabele investeringen van Zwagerman te compenseren. Ze vraagt deze subsidie te dekken uit de Wmo. Lekker sociaal: de kwetsbare medemens verzorgt de hulpbehoevende ondernemer. Verder vraagt ze kennis te nemen van de intentieovereenkomst. Ze vergeet dat er ook garantie voor de lening van Zwagerman moet worden gegeven.

Schofferen commissie.

Natuurlijk riep de rammelende raadsvoordracht in de commissie van 6 december nogal wat vragen op. De wethouder kan of wil die niet beantwoorden. Ze vindt dat de commissie eerst haar vragen (de raadsvoordracht) moet beantwoorden.  Onbeschaamd:  de vragen zijn volkomen terecht, de onderbouwing van het voorstel lijkt nergens naar.

College verantwoordelijk voor wanvertoning

Hoe kan het college, de wethouder “de arena in sturen” om zo’n onvoldragen voorstel in de commissie te verdedigen? Het college wist immers al dat de BTW truc mislukt was. Waarom dan niet van de agenda afgevoerd? En waarom niet teruggenomen toen daar aan het begin van de vergadering, weer om werd gevraagd? Dat zou ons deze wanvertoning  bespaard hebben. En de wethouder een afgang zoals die zelden vertoond zal zijn. De coalitie, CDA en PvdA/GroenLinks, is verantwoordelijk voor die beschamende vertoning met een spartelende, doordrammende wethouder in de hoofdrol. En dan claimen (CDA) haar “de weg naar de uitgang te wijzen”. Een gotspe!

Raadsvergadering 22 december.

Je zou verwachten dat het college lering zou hebben getrokken uit de wanvertoning. Zo is haar een nog grotere afgang bespaard is gebleven. Maar in plaats daarvan legt de wethouder onbeschaamd de schuld bij de raad. Het plan is mislukt “omdat de raad meer antwoorden wil dan ze nu kan geven”. Je moet maar durven!

De teleurstelling van de raad zit niet in het afblazen van het plan, maar in het feit dat het college geen fatsoenlijke oplossing biedt voor de statushouders;
Het plan is niet mislukt “omdat het niet verstandig is aangepakt”. En ook niet “door het onhandig optreden van het college”.  Het is mislukt omdat het een ontstellend slecht, ondoordacht plan was, tot mislukken gedoemd, met grote financiële risico’s.

Het optreden van het college was overigens niet “onhandig”, maar “beschamend”. Nogmaals, hoe haal je het in je hoofd om de wethouder op pad te sturen met zo’n krakkemikkig plan.
De burgemeester: “De kans op falen was groter dan de kans op succes. Mensen kun je nooit helpen met volstrekte zekerheid aan de voorkant”. Misschien een idee om een plan in te brengen met een reële kans op succes? Hier was sprake van “volstrekte zekerheid” dat het plan van geen kant deugt en onaanvaardbare financiële risico’s voor de gemeente met zich mee brengt. 
Ongehoord dat de kennelijk weer eens geïrriteerde burgemeester (PvdA) daarmee de zwarte Piet bij de raad legt! Misplaatst is ook zijn kwalificatie “dapper” van het optreden van de wethouder. “Onbeschaamd” is een beter passend kwalificatie. Ook voor de burgemeester.

W.A. Faber