Met verbijstering zag de publieke tribune hoe de Wijdemeerse politiek zich verslikte in een kreupel raadsvoorstel dat meer vragen opriep dan beantwoord konden worden.

Gisteravond werd in de commissie Maatschappelijke zaken gesproken  over het voorstel om statushouders in De Nieuwe Harmonie te huisvesten, ze daar een opleiding te geven en om ze werkervaring op te laten doen. Een coproductie van Jan Zwagerman Holding en de gemeente Wijdemeren. Omdat het onderwerp de gemoederen al een tijdje bezig houdt was de publieke tribune afgeladen vol. De bodes moesten flink wat stoelen aanslepen om een ieder aan een zitplaats te helpen.

Waar ging het over

Aan de orde was (letterlijke tekst uit de samenvatting van het raadsvoorstel):

1. Aan de gemeenteraad te verzoeken om een bijdrage van maximaal € 200.000,- beschikbaar te stellen ter (gedeeltelijke) compensatie van de onrendabele investering van Jan Zwagerman Holding BV;
2. Deze bijdrage te dekken uit de middelen WMO Begeleiding;
3. Kennis te nemen van de intentieovereenkomst.

Rommelig begin

De DLP fractie. Rechts Alette Zandbergen.

Het begin van de behandeling van het raadsvoorstel was al uiterst rommelig. Alette Zandbergen (DLP) stelde voor om de behandeling van het voorstel te verdagen, omdat een BTW constructie, die de basis van het kostenplaatje vormt, niet is toegestaan. Sieta Vermeulen (VVD) bevestigde dat zij dat ook vernomen had. Commissievoorzitter Robby Israel vroeg daarop of de commissie wilde doorgaan of de behandeling verdagen. De hele commissie wilde doorgaan met de bespreking, behalve DLP. Enkele uren later bleek dat Alette Zandbergen een vooruitziende blik had gehad, toen de behandeling langzaam maar zeker in het moeras vastliep en inderdaad verdaagd werd.

Zes insprekers voerden, voorafgaand aan de behandeling in de commissie het woord. Geen enkele wanklank werd daarbij gehoord. Alle insprekers hadden het beste voor met vluchtelingen en pogingen om 56 van hen als statushouder onderdak in Wijdemeren te bieden.

Mevr. van Rijn

Dingeman Goossen

Jenny Balk

De aanpak van de gemeente kon echter op weinig waardering rekenen. Er werd stevige kritiek geleverd op de snelheid waarmee e.e.a. geregeld werd en de gebrekkige aan communicatie. Een inspreker sprak zelfs van “minachting van de burger”.
Maar ook inhoudelijk was de kritiek niet mals. De plek was niet goed voor integratie, de groep statushouders was te groot, het vervoer naar winkels was niet geregeld, kinderen onder achttien jaar krijgen geen subsidie, er was sprake van een garantstelling door de gemeente voor een hypotheek van Jan Zwagerman Holding (JZH), volgens enkele insprekers was geld het leidende motief van JZH en een enkeling wees erop dat er nu een tijdelijke woonbestemming op het gebouw komt, die na tien jaar de prijs van het gebouw flink doet toenemen. Een inspreker sprak van het slechtste businessplan dat hij ooit gezien had. Ook vonden insprekers dat de kamers voor de statushouders te klein zullen zijn en dat zij daar in het gebouw min of meer moeten gaan kamperen. Tenslotte bevreemdde het ook enkele insprekers dat de statushouders worden ingezet om hun verblijf in De Nieuwe Harmonie zelf te bouwen als tegenprestatie.

Gelijkheidsbeginsel

Jan Hermsen

Benno Brouwer

Evert Brouwer

Jan Hermsen, de eigenaar van het Nera gebouw sprak ook in. Hij kocht het Nera gebouw vijf jaar geleden en ontwikkelde vergelijkbare plannen,  alleen voor jongeren. Hij beklaagde zich erover dat hij regelmatig contact heeft met de gemeente, maar met een kluitje in het riet wordt gestuurd, omdat het wachten is op het bestemmingsplan. “Hoe kan het dan dat dit plan, dat een kopie is van mijn pan, maar met het toverwoord statushouders wel zo snel door college en raad lijkt te gaan?” Hij sprak van schending van het gelijkheidsbeginsel.

Om kort te gaan, er kwamen tientallen vragen, een grote dosis scepsis, en flink wat kwaadheid over tafel, waarbij de publieke tribune, ondanks de waarschuwing van commissievoorzitter Robby Israel, regelmatig een klaterend applaus liet horen.

Afgeschoten

In de eerste termijn bleek al snel hoe de vlag er in de commissie bij hing. De ene na de andere partij begon met te zeggen dat men statushouders een goed hart toedraagt. Daarna werden de tekortkomingen en onzekerheden van het plan opgesomd en vragen gesteld, waarna afgesloten werd met de mededeling dat de vraag om nu twee ton te fourneren prematuur was. En dus werd afgewezen. Zelfs de PvdA/GL, die het meest positief was, liet weten dat de partij(en) geen steun aan dit conceptraadsvoorstel zou(den) geven.

Dapper

Wethouder Betske van Henten (CDA) zag zich voor een schier onmogelijke taak geplaatst. Daarom opende zij haar antwoord met de vraag aan de commissie of het wellicht beter was om het voorstel terug te nemen. Een heldere vraag, waarop echter geen helder antwoord kwam uit de commissie. Daarom begon zij toch maar aan de beantwoording van de onuitputtelijke rij vragen. Een onmogelijke taak, waarbij zij dapper in cirkels begon te draaien, zonder af te ronden.

Ram Lachman (PvdA/GL): "Wij kunnen dit voorstel niet steunen."

Wethouder Betske van Henten (CDA) "Wilt u dat we stoppen of niet...?"

Na haar beantwoording was de commissie weer aan zet. Alette Zandbergen (DLP),  Sieta Vermeulen (VVD), René Voigt (DB), Jan Verbruggen (CDA) en Rob Koedijker (D66) gaven ieder op hun eigen wijze aan dat verder debat zinloos zou worden. En toch werd er nog enigszins na pruttelend door gedebatteerd.

Bevrijdend moment

Rosalie van Rijn (CDA) die het verlossende woord sprak:
"Laten we stoppen. Die antwoorden komen vanavond niet..."

Het bevrijdende moment voor alle toehoorders kwam toen Rosalie van Rijn interrumpeerde en vaststelde dat er geen eer meer aan te behalen was. “Vergeet het maar, die antwoorden die komen vanavond niet meer.” Commissievoorzitter Robby Israel viel haar bij.

Na een schorsing deelde wethouder Betske van Henten mee dat zij het voorstel terug nam en in januari opnieuw ter bespreking zal aanbieden aan de commissie. Waarop Sieta Vermeulen (VVD) liet weten dat dat wat haar betreft ook februari mag worden omdat er nog zo ontzettend veel moet worden uitgezocht.
De wethouder had er beter aan gedaan om aan het eind van de eerste termijn het voorstel terug te nemen, want toen was het al zonneklaar dat het een mission impossible werd en had zij zichzelf de lijdensweg bespaard.

Geen afstemming

De commissiebehandeling was geen reclame voor de lokale politiek. Slecht voorbereid, te weinig afstemming binnen de raad (coalitie én oppositie) en daardoor oeverloze herhaling van zetten zonder tot een afronding te komen. Enkele uren eerder vroeg Alette Zandbergen om het voorstel terug te nemen. Dat deed de wethouder, maar niet vanwege de BTW kwestie, maar omdat er geen enkel draagvlak was voor dit raadsvoorstel. Van niemand.

Er was één voordeel. Het geheime deel van de bespreking van het omstreden voorstel verviel ook daarmee. Ieder nadeel heeft zijn voordeel.