ingezonden brief

Wat gebeurt er toch?

Veel van de politiek van Wijdemeren volg ik. Reageren heeft geen zin, hoor je steeds. Maar, wie zwijgt stemt toch toe? Zeker de laatste maanden bekruipt me steeds meer het gevoel van ‘Wat gebeurt er toch?’

Was het de vorige raadsperiode steeds meer gebruik dat de burgermening niet meer werd gehoord en later zelfs ook die van de oppositie niet meer, nu schrik ik nog meer. Deze coalitie zou het toch beter gaan doen? Wat dan? Is het volwassen om de oppositie op hun onmacht te wijzen en zich niets van hen aan te trekken?

Boontje komt om zijn loontje zullen ingewijden zeggen. Maar is het nodig om, in deze raadsperiode nu de rollen zijn omgedraaid, net zo te doen? Wat me in beide situaties nog het meeste stoort is dat burgers, om wie het allemaal gaat en voor wie de politici (toch?) als gekozen vertegenwoordiging functioneren, links blijven liggen. Die burger mag wel alle grollen ondergaan en vele miskleunen financieren. Een volwassen bestuur? Nee, een kleuterklas, is mijn mening!

Enkele actuele onderwerpen:

Revindicatie: doordrukken; beloven dat afgehandelde zaken klaar zijn; toch weer alle gevallen opnieuw aan de kaak stellen; een bureau inhuren waarvan de vertegenwoordigers zich verschuilen achter ‘de gemeente’ en zelfs niet kunnen zeggen wat hun opdrachten zijn; van wettelijke verjaring wil men hier niet weten; gemeentelijke laksheid telt niet.

Gemeentelijke samenvoeging: alle kernen tonen zich in meerderheid tegen; politici zeggen dat het noodzakelijk is, maar het werd bij de presentatie niet diepgaand beargumenteerd; vooral verder discussiëren met de jeugd die weinig weet van de ervaringen bij vorige fusies; ervaren en meestal meer betrokken ouderen worden (dus?) helaas steeds minder voor vol meegeteld en vergeten, behalve hun financiële bijdragen om alles te bekostigen….

Loosdrechts Terras: alles duurt veel te lang, mee eens; een weinig flexibel denkend gemeentelijk apparaat wat eerdere afspraken zomaar aanpast; afspraken op papier worden niet gerespecteerd; één ondernemer die, zonder dat collega’s dezelfde kans gelijktijdig wordt geboden, een lucratief contract krijgt toegeschoven.

Referendum: daar is, zeker ten gemeentehuize weinig belangstelling voor; kosten te hoog, nu ineens wel, en het vraagt teveel capaciteit.

Ja, politiek kietelt me nog steeds, maar dan moet het wel eerlijk en open zijn!

De druppel tot dit schrijven: 7 februari zou de burgerij de vervolgplannen van het Terras horen en erover mee mogen denken. Echter er wordt nu ineens aangekondigd dat deze volgende stap 4 februari al in de commissie komt en dat die informatie-avond niet doorgaat. Zo krijg je de bevolking wel enthousiast, maar niet heus. Nieuwe afkoopbedragen zweven alweer door het dorp. Wie trekt daarvoor de portemonnee……?

De zoete lieve burgertjes! Het wij gevoel is weg, het wij gevoel in Wij-demeren. Elk voor zich en de politiek voor zichzelf!? Het kan zoveel anders. Maar wie weet komt er een ommekeer in dit belachelijke besturen en wil men weer verstandig naar elkaar luisteren, de goede dingen samen uitwerken en samen bouwen aan alles waar we ‘het samen mee moeten doen’: een in open overleg onderbouwde mooie gezamenlijke toekomst!

Cor Lam,
Oud Loosdrecht