ingezonden brief

Een Apekop op Hilverbeek

Op Hilverbeek is recent door Natuurmonumenten een beukenlaan gerooid. De laan lag in een stille uithoek van het landgoed. Natuurbeheer op de landgoederen is geen issue voor ’s lands grootste natuurvereniging.

Beuk met  Pruikenzwam (Apekop)

Zelfs op plaatsen, waar ingrijpen niet nodig is, wordt de natuur niet met rust gelaten. Dit beheer verdient geen schouderklopje voor duurzaam ondernemen. De belasting van het milieu door uitstoot van broeikasgassen, het zinloze transport van de gerooide bomen en het versnipperen van takken.
In het parkbos op Hilverbeek is stevig uitgedund. Decennia lang was het gebied ongemoeid gelaten; het had zich ontwikkeld tot een gevarieerd boslandschap. Natuurlijke selectie zorgt voor evenwicht in het bos. Een boswachter is natuurlijk geen boswachter als hij/zij zijn eigen stereotype beeld niet bevestigd. De boswachter als hoeder van het bos.

Een overkill aan onderhoud is het gevolg. De sfeer, soortenrijkdom en struktuurvariatie zijn tot overzichtelijke, menselijke proporties teruggebracht. Cultuurbehoud en recreatie vormen de peilers van het zogenaamde herstelplan op Hilverbeek. De orde en veiligheid in het bos zijn weer terug in het bos, alsof je door het Vondelpark in Amsterdam loopt.
In Nederland geldt een zogenaamde wettelijke zorgplicht ten aanzien van bomen, die een gevaar kunnen opleveren voor mensen. Bomen, die scheef hangen of oud zijn, worden uit voorzorg verwijderd. Door de toenemende recreatiedruk op de ’s Gravelandse landgoederen moet er preventief gekapt worden. Zo delft de natuur het onderspit ten behoeve van de onschuldige wandelaar. Als voorwendsel wordt zorgplicht misbruikt om het oude gerijpte landschap te moderniseren.

Beuk met Pruikenzwam (Apekop)

Op Bantam heeft Natuurmonumenten een eiland voor de natuur gereserveerd. Vescholen als een stepping-stone in een groene oase. Jammer dat het wel eerst naar menselijke maatstaven is gefatsoeneerd. In de context van het herstelplan, waarin beheersbaarheid een sleutelbegrip is, was dit helaas een onvermijdelijk gevolg.

Terug naar de gerooide Beukenlaan aan de buitengrens van Hilverbeek. Eén Beuk hebben ze laten staan, de zeldzame Pruikenzwam (ook wel Apekop genoemd) was de boosdoener. Hoewel uiteindelijk maar een klein deel van de boom is gespaard door Natuurmonumenten. Symbolisch, als een monument voor de natuur. Hoewel in termen van biodiversiteit het milieu hier behoorlijk op zijn kop wordt gezet.

Jan Loggen
Ankeveen