Het publiek voor de commissie REO werd vanavond letterlijk buiten de deur gehouden in de noordoosten wind met een gevoelstemperatuur van min zeven graden.

Voor alles bestaat een eerste keer. Zo vond de WWK redactie vanavond, samen met circa vijtien belangstellende inwoners van Wijdemeren, de deur van het gemeentehuis om 19.40 gesloten. Op de deur hing een briefje. "Besloten vergadering. Deur gesloten tot 19.50." De politiek dichter bij de burger...

Het was wel heel duidelijk waarom het publiek op afstand werd gehouden.

Besloten vergadering

Kleumend wachtten de 15 geduldige burgers in de steenkoude noordoostenwind bij een gevoelstemperatuur van min zeven graden op het openen van de deur. Niet echt gezond. Vele keren aanbellen hielp niet. Niemand te bekennen. Kloppen, timmeren, tikken tegen de ramen. Geen enkel teken van leven. Ook niet na 19.50. De irritatie bereikte grote hoogte. Pas om 20.00, nadat uw redactie al 20 minuten samen met anderen, had staan wachten, verscheen de bode die in de hal onder de receptie het wonder verrichtte. Hij drukte op een knop waarmee de deuren zich openden, waarna de kleumende mensen eindelijk de warmte van de hal konden betreden.

Bellen, tikken, kloppen.

Drentelen

Het werd hen echter door de bode ten strengste verboden om ook maar een stap voorbij de receptie te zetten, dan wel op de stoelen bij de tafel tegenover Burgerzaken te gaan zitten. Want de besloten vergadering liep nog weer eens tien minuten uit volgens de bode, die gehoorzaam de hem opgedragen opdracht uitvoerde en er bij herhaling op wees dat de aanwezigen hun irritatie niet bij hem moesten deponeren, maar bij zijn opdrachtgever. Wie dat was wilde hij niet kwijt. Ongeduldig drentelend stond de club commissiebezoekers te wachten in de hal, terwijl de verkleumde botten langzaam opwarmden en anderen meer moeite hadden om na de kou te recupereren.

Eindelijk binnen.

Met z'n vijftienen in het halletje

Om ongeveer kwart over acht opende commissievoorzitter Sieta Vermeulen (VVD), die na een klacht over de koude buiten, met droge ogen verklaarde dat de bezoekers niet binnen, niet buiten, maar "lekker warm" met zijn vijftienen in de sluis tussen de buitendeur en de binnendeur opgevangen hadden moeten worden. (Dat roept herinneringen op aan hoeveel mensen passen er in een Volkswagen Kever? Weet u nog? (Het waren er 54.))