ingezonden bericht

Ambtelijke tijd
Impressie van een DorpsBelanger van de laatste Cie-vergadering
Ruimte& Economie op 6 februari 2013

Waar enkele vragen aan het college B&W al niet toe kunnen leiden. De Commissievergadering R&E van afgelopen woensdag was zo’n moment.  Even ter verduidelijking:  commissievergaderingen zijn ondermeer in het leven geroepen om raadsleden ruimte voor overleg te bieden met leden van het college B&W over het gevoerde bestuur en over de aan de raad verstrekte raadsinformatie, blijkens de website van onze gemeente. Da’s nu precies waar het afgelopen woensdag ondermeer om ging: over de aan de raad verstrekte raadsinformatie. Maar wat doe je als raadslid wanneer je het gevoel hebt als raadsinformatie niet, onvolledig of niet tijdig aan de raad wordt verstrekt? Een normaal denkend mens zou antwoorden:  ‘wel, daar stel je daar toch vragen over...’.  Zo dacht ik dus ook. Dit werd mij afgelopen woensdag echter niet in dank afgenomen door de verantwoordelijk wethouder, daarin gesteund door zijn eigen fractie.

Wat was hier aan de hand? Heel kort door de bocht: in december vorig jaar is tijdens de raadsvergadering een amendement van DorpsBelangen aangenomen en daaruit vloeide werk voort voor de periode direct daarna. Ongeacht of dat werk nu wel of niet in gang is gezet, werd daar naar ‘buiten’ toe niets over gecommuniceerd. Daar het betrokken dossier - alsmede de in december gedane toezeggingen - door veel belangstellende burgers op de voet wordt gevolgd, lijkt hier een schone taak te zijn weggelegd voor een commissielid om daar als volksvertegenwoordiger vragen over te stellen. Gewoon enkele vragen in de sfeer van  ‘wat is de status’ en ‘liggen we op schema’. Da’s alles. Tien stuks, dat wel. Maar met een goede kennis van zaken toch redelijk snel en eenvoudig te beantwoorden.

De reactie? Eerst stak de wethouder van wal met de opmerking dat hij min of meer onaangenaam was verrast en geprikkeld door de vragen. Hij meldde voorts dat hij over dit dossier eerder contact had gehad met een fractiegenoot van mij. De voorzitter van zijn eigen fractie, tevens commissielid, viel hem direct bij:  “Waarom al die vragen? Meneer Bakker, weet u wel hoeveel ambtelijke tijd dit kost? Wethouder, wilt u eens registreren hoeveel ambtelijke tijd het beantwoorden van die vragen kost?”  Woorden van die strekking. Tja.

Terug naar de feiten. Prima natuurlijk dat er contact was geweest tussen de wethouder en mijn fractiegenoot en goed om te vernemen dat er klaarblijkelijk voortgang met het dossier wordt geboekt. Maar daar wisten de andere fracties, laat staan de belangstellende burgers niets van. Daarbij komt dat dit dossier veel belangstelling kent en nauw luistert qua planning, invulling en voortgang. De essentie: was die informatie van tevoren al wel openbaar gemaakt, dan waren daar uiteraard geen vragen over. Zo simpel is het.

De wethouder maakte mij op het eind overigens wel blij: hij stelde dat hij zijn best zou doen om de vragen voor de volgende commissievergadering (6 maart) te beantwoorden. Ik nam zijn mededeling in dank af. Maar ja, mocht hem dat nu niet lukken. Moet ik daar dan een vraag over stellen? Ik zou bijna niet meer durven...

Emile M. Bakker,