ingezonden brief

Wat betreft de eetbare natuur... dat er nog veel eetbaars in het wild te vinden is, is enn lichte overschatting van die natuur. Uiteraard kunnen we veel eten, maar of we dat waarderen in deze tijd? Eetbare natuur in het bos? Dat wordt op een houtje bijten... eikeltjes koffie is niet echt lekker en eetbare paddenstoelen zijn er vooral tussen eind zomer en begin winter, maar hoe herken je ze... dat wordt dus hongeren in het voorjaar. Lijsterbes bessen? lusten we niet meer, veel te zuur. Vlierbloesem? Vult niet echt en de bessen zijn er ook nog niet. Bramen en frambozen? Nog een maandje wachten, daslook? Is een beschermde plant en uiterst zeldzaam. Op de heide, een van de armste habitatstypen, is het al niet veel anders, of je moet denken aan de schotse hooglanders en andere grazers daar, maar ik vermoed dat er natuurbeheerders zijn die je daar niet echt dankbaar voor zijn als je gaat oogsten. :-)

Vroeger had ik in de tuin van het bezoekerscentrum allerlei inheemse planten met hun al dan niet vermeende geneeskrachtige werking beschreven. Als geneesmiddel heb je niet zo veel nodig en is oogsten wellicht een optie, maar let op, een geneeskrachtige plant kan ook levensgevaarlijk zijn bij verkeerd gebruik en wie weet nog wat van planten nietwaar...

Onze maatschappij werkt ook niet echt mee aan een gevarieerde eetbare natuur. Rondwegen, industrieterreinen, nieuwbouw, CDA met een natuurvernietigings-staatssecretaris... agrariërs die weiden doodspuiten, ploegen en weer inzaaien met één soort (Leeuwenlaan).. eet smakelijk!

Martin Stevens
Kortenhoef