ingezonden bericht

‘I did it my way’
Ruud Buijs overleden

Ruud Buijs

Door: Frits Ham

Dinsdag 16 augustus is in Thailand, waar hij sinds enige tijd woonde, de markante Loosdrechter Ruud Buijs op 59-jarige leeftijd overleden. Geveld door een acuut hartprobleem werd hij nog naar een ziekenhuis gebracht, waar hulp uiteindelijk echter niet meer mocht baten. Hij laat zijn Thaise echtgenote na, zijn dochter Malou (21) en zoon Chakoo (19). Volgens zijn wens wordt hij in Thailand gecremeerd, waarna zijn as zal worden bijgezet op de begraafplaats achter de Nederlands Hervormde kerk in Oud-Loosdrecht.

Bloemen, voetbal, een gokje en…Tenerife

Hij werd op 17 mei 1952 in Rotterdam geboren, maar kwam met zijn ouders al gauw naar Loosdrecht. Na een opleiding op de tuinbouwschool volgde een carrière waarin hij bloemenwinkels exploiteerde, bedrijfsleider was bij tuincentrum Puik en fungeerde als tussenpersoon voor de RVS. Van zijn vader nam hij na diens dood ook nog de besloten club aan de Oud-Loosdrechtsedijk over waar menig gokje gewaagd werd. Zijn vrije tijd speelde zich voor een groot deel af bij Café Heineke, waar hij elke dag zijn ochtendkoffie dronk, en bij de voetbalclub FC Loosdrecht, waarvoor hij aanzienlijke bedragen aan sponsorgelden binnenhaalde. Ook bij de Vuntus Visdag was hij altijd aanwezig om te vissen op snoekbaars en snoek.
Een tragisch moment in zijn leven was het vliegtuigongeluk op Tenerife in 1977, waarbij zijn beide ouders omkwamen. De afwikkeling van alles wat op hem af kwam na deze grootste vliegramp aller tijden liet diepe sporen bij hem na. Alle al dan niet vermeende tegenwerking van overheden, verzekeraars en luchtvaartmaatschappijen raakte hem zo hard dat hij last kreeg van slapeloosheid, concentratiestoornissen en nachtmerries over zijn ouders in het vliegtuig. Een ernstige posttraumatische stress stoornis. Professionele hulp hielp hem er doorheen.

De politiek in

Zijn besluit om de politiek in te gaan kwam mede door de boodschap die zijn vader hem meegaf. Die zei: ‘Als je wat wilt doen voor de maatschappij dan moet je raadslid worden. Dan kan je meedoen om het onrecht, waar veel mensen mee te maken krijgen, in de kiem te smoren. Dus niet langs de lijn staan, want daar staan er al veel te veel! Als je mee wilt praten dan moet je ervoor opkomen!’ Zo staat het in het boekje dat Ruud Buijs vele jaren na Tenerife schreef ter nagedachtenis aan zijn ouders en waarin hij alle ellende van zich af probeerde te schrijven. Hij stelde zich kandidaat voor een VVD zetel in de gemeenteraad van (toen nog) Loosdrecht, en werd met veel voorkeursstemmen gekozen. In de raad was hij een man met steile meningen en hoekige standpunten. Dat werd hem niet altijd in dank afgenomen, en in 2009 stapte hij uit de fractie omdat hij zich niet vrij voelde zijn gedachten te ventileren. De eenmansfractie waarin hij het al in zijn Thaise periode nog een jaar volhield noemde hij Buijs Anti Willekeur, al weer een toespeling op een les van zijn vader, die ooit de ‘Politieke Partij Tegen Ambtelijke Willekeur’ oprichtte om mensen aan de onderkant van de samenleving te steunen tegen de onverschillige ambtenarij.

Naar Thailand

Inmiddels was hij Nederland helemaal zat. Op vakantie in Thailand boeide hem het land en zag hij mogelijkheden om tussen dat land en Nederland handel te drijven. Houten meubels en speelgoed zag hij wel zitten. Maar evenals zijn latere plan om in het Thaise onroerend goed te gaan kwam het niet tot succes. Wel was hij bij zijn derde bezoek aan Thailand de vrouw tegengekomen die zijn vierde levensgezellin zou worden, en bij zijn overlijden had hij de helft van een gepland complex met huisjes voor de verhuur klaar. Zijn Loosdrechtse vriend Peter Busch en zijn kinderen Malou en Chakoo zouden hem volgend jaar mei daar komen bezoeken om zijn zestigste verjaardag te vieren. Zo ver is het helaas niet gekomen.

De herinnering