In De Zijlijn

Ben bedankt!

Eindelijk, eindelijk. Eindelijk een beginnetje van dualisme in de Wijdemeerse monstercoalitie.

Iedereen die maar enigszins geïnformeerd was over het reilen en zeilen van de onderhandelingen tussen de gemeente en de SV 's-Graveland, geassisteerd door de bemiddelaars, wist het. De raadsleden van de coalitie wisten het. De oppositie wist het. Ook het college wist het als geen ander. De SV wist het ook. Veel leden van de SV wisten het. En, niet te vergeten, de bemiddelaars wisten het. Het was dus een publiek Geheim.

Wat was het Geheim? Dat er op 29 mei geen overeenstemming bestond tussen de SV 's-Graveland en de gemeente. Toch legde het college, alsof de neus bloedde, een raadsvoorstel op tafel waarin stond dat er wel overeenstemming was.

De coalitie voelde nattigheid en greep in om het eigen college ellende te besparen. Onjuiste informatie van een college aan de raad is in sommige delen van de wereld namelijk een doodzonde, die bestraft wordt met het heenzenden van de verantwoordelijke bestuurder. In Wijdemeren geldt die regel niet. In Wijdemeren is de coalitie ongelukken voor. Men weigert het voorstel met de onjuiste informatie eenvoudigweg te bespreken en demonteert daarmee op soepele wijze het explosief dat het college op zou kunnen blazen. Zie zo. Dat is dat...

Een maand later verklaart de verantwoordelijk wethouder dat hij op 29 mei wel had willen vertellen hoe het zat met het Geheim, maar helaas, helaas. Hij kreeg toen de gelegenheid niet, omdat de coalitie had ingegrepen en zijn voorstel teruggenomen. Alsof een wethouder niet een mededeling kan doen als hij daarom vraagt. En alsof hij zelf dat voorstel niet had kunnen terugnemen als het onjuiste informatie bevatte.

Bovendien blijkt hij plotseling slechts medeverantwoordelijk te zijn. Tot dan toe was wethouder Nelleke Schenkkan onzichtbaar in het SV dossier. Op 26 juni schoot zij uit haar dug-out om collega Wim te hulp te schieten en de ruw verwijderde bemiddelaars het graf in te prijzen. Zij bleek plotseling voor 100% medeverantwoordelijk te zijn voor de SV misère, maar had dat goed verborgen gehouden. En zo bleef het blufpoker van het college onbesproken en onbestraft. Gedekt door de zwijgende coalitie, die het Geheim bleef koesteren.

Twee raadsleden dachten: "De aanval is de beste verdediging." Met die tactiek in het hoofd werd de bal bij de SV gelegd. Het college kan er niets aan doen, evenmin als vorige colleges. Die SV is gewoon een hele vervelende en lastige club waar nu eenmaal niet mee te onderhandelen is. En dat al twaalf jaar lang, verklaren Michiel van Balen (VVD) en Hilbrand Korver (GL) in koor. Dat gezeur over de kleur van de bakstenen van de kleedruimte moet maar eens afgelopen zijn vindt Hilbrand. Laten ze zelf eens de handen uit de mouwen steken vindt Michiel over de club die barst van de vrijwilligers. Was het toeval dat juist de partijgenoten van de beide wethouders de aanval openden? Nee, natuurlijk niet.

De oppositie, die het Geheim ook kende, had het helemaal gehad met het bestuurlijke geklungel en liet dat duidelijk blijken. Er werd een motie van afkeuring ingediend, waarvan je op tien kilometer afstand kon zien dat er geen meerderheid voor zou zijn.

Maar daar was Ben. Dappere Ben. Hij wist van het Geheim. Hij wist van de onjuiste informatie. Hij wist dat het college de bemiddelaars ruw heen had gezonden. Hij had in april tot twee keer toe gevraagd wat er tussen de wethouder en de SV gepasseerd was. (Ook dat was een publiek geheim.) Hij kreeg geen antwoord op die herhaalde vragen en werd, met de stilzwijgende goedkeuring van zijn fractiegenoten en zijn wethouder, met een kluitje in het riet gestuurd. Afgeserveerd.

Ook donderdag hoorde hij weer onwaarheden en aantijgingen aan het adres van de SV, terwijl hij beter wist. En dat terwijl de kleedruimte van de SV, waarvoor hij als raadslid medeverantwoordelijk is, een aanfluiting is. De vorige keer had hij er een rotgevoel aan over gehouden. Waarom zat hij daar? Hij was toch gekozen door burgers die vertrouwen in hem, zijn politieke oordeel en zijn geweten hadden!

Dus liet Ben Steenvoorden dit keer zijn geweten spreken en deed wat van ieder raadslid verwacht moet worden. Hij oordeelde naar eer en geweten over het collegebeleid. Hij stemde voor de motie van afkeuring, omdat hij alles wist van het Geheim, de bemiddelaars, de uitval van de wethouder naar de SV en wat al niet meer.

Daar kunnen de meeste raadsleden van de coalitie een puntje aan zuigen. Een eigen oordeel in plaats van een voorgekookt en doodgesudderd gezamenlijk coalitieoordeel, dat vlees noch vis is. Dat de kool en de geit spaart, de waarheid in het midden laat en het college zijn gang laat gaan.

Eindelijk, eindelijk een raadslid in deze coalitie die een eigen afwijkend politiek oordeel heeft en dat laat weten. De klamme lakens er vanaf en het raam open om te luchten. Als de hele coalitie zich zo opstelt, dan wordt het college nog eens gedwongen om niet alleen mooi weer te zeilen met de coalitiewind in de rug, maar ook rekening te houden met weerstand vanuit en controle door de hele raad. En juiste informatie te verstrekken....

Dat geeft hoop op een beetje dualisme.

Rik Jungmann