Wijdemeerse Dorpen Bloeien 
Een  stevige samenhang is voor een dorp van levensbelang. Zorgen voor die  verbindingen van allerlei aard doen zowel de dorpsbewoners als hun bestuur, dat  gelukkig dicht bij ze staat. Ze vullen elkaar aan.  Ze houden  met elkaar een bloeiende cultuur in stand, ze  voetballen, spelen toneel, dansen, lopen hard, schaken, dammen, spelen jeu de  boules, zorgen voor kunnst en amusement  en bedachten onlangs nog een ingewikkelde  uitgebreide dorpskwis.  
Met dat alles  had  hun bestuur nauwelijks niets  te  maken, en daarom alleen al verdient die grote  groep  een Canon, in dit  tiendelige uitzicht op Wijdermeren. Zonder  iemand iets te kort te doen vind ik de realisatie van de Dillewijn in Ankeveen,  een absoluut hoogtepunt van wat samenwerking vermag. In een klein dorp werd een  cultureel centrum tot stand gebracht, met een energie en een power zoals zelden  vertoond.  
              
              De Dillewijn in aanbouw.
             
            Een ander voorbeeld is natuurlijk het Sociaal Cultureel Centrum  voorheen de Spot in Nederhorst den Berg, waar het bestuur weliswaar een  behoorlijke steen heeft bijgedragen, maar waar ook het dorp zorgt voor het voortbestaan.  Beroemd voorbeeld uit het verleden is De Dobber in Kortenhoef, waar zo’n beetje  iedereen aan heeft meebetaald en meegeholpen. Daar is iets misgegaan, maar een  feit is dat destijds een gezamenlijke inspanning tot het beoogde resultaat  heeft geleid. 
              
              De ijsbaan in Nederhorst den Berg.
             
             Er zijn voorbeelden genoeg: wat gebeurt er allemaal in de sportcantines van de  voetbalclubs. Aan de Kwakel in Kortenhoef staan nog allerlei onderkomens , in  Loosdrecht lopen cursusprojekten in het Drieluik. En overal probeert het lokaal  bestuur te helpen en te ondersteunen. De Historische Kring van Loosdrecht kan  daarover meepraten. 
             Als de zomer voorbij is en we weten of de dorpen blijven draaien zoals nu en er  geen wilde fusies worden voorgeschreven, kunnen de muziekkorpsen van  Wijdemeren de straat op om een aubade te brengen  aan allen die de leefbaarheid van de kernen in stand houden. Daar horen ze  trouwens ook zelf bij. 
             Leefbaarheid is een kostbaar bezit dat niet mag worden verkwanseld. Bestuurders  zijn beperkt houdbaar, dat blijkt iedere dag maar weer. Maar de dorpen van  Wijdemeren hebben, indien zorgvuldig  en  met verstand tegemoet getreden, de eeuwigheid in pacht. 
          Cor ten Hoef  |