Het revindicatieproject (Snippergroen) is nog altijd niet afgerond. De Lokale Partij stelde vragen en inwoners protesteren nog steeds.

Hoe zat het ook al weer?

Om het geheugen op te frissen, in december 2011 stuurde Wijdemeren aan 609 eigenaren van woningen een brief (met daarbij een kaartje van het kadaster) waarin de gemeente claimde dat die inwoners grond van de gemeente ingepikt/in gebruik genomen hadden, zonder daarvoor te betalen. In de brief stond dat de inwoners een maand de tijd hadden om te bewijzen dat de gemeente ongelijk had. Zo niet dan moest de burger kiezen uit kopen, huren of ontruimen van de geclaimde grond. Omdat het meestal ging om grond die al tientallen jaren in gebruik was, kon vrijwel niemand aan de eis van 1 maand voldoen. Een flink aantal inwoners wist helemaal niet waar het over ging.

De achterste benen

Die brief en de toonzetting van die brief zette Wijdemeren op de achterste benen. In een aantal gevallen waren de kadasterkaartjes fout o.a. omdat ze waren afgeleid van luchtfoto's. (Het kadaster had de kaartjes geleverd onder het voorbehoud dat de kaartjes een indicatie waren, maar dat alleen metingen op de grond uitsluitsel konden geven.) De gemeente ontkende hardnekkig dat er fouten in sommige kaartjes voorkwamen, terwijl dat aangetoond werd.

Er waren drie soorten inwoners:

• Inwoners die erg schrokken, bang werden voor gedoe met de gemeente en direct gingen ontruimen, kopen of huren (ongeacht of in hun geval de claim van de gemeente al dan niet terecht was).
• Er waren inwoners die protesteerden, naar de rechter stapten en flinke kosten maakten. (Meer dan de helft werd in het gelijk gesteld.) Omdat de gemeente over veel geld beschikt kon zij het bewoners daarbij financieel erg moeilijk maken met dure advocaten en in hoger beroep gaan..
• En er waren veel inwoners die domweg jarenlang helemaal niet reageerden in de hoop dat het over zou waaien. (In die gevallen hoorden zij jaren niets van de gemeente.)

Te hoge kosten, te veel inzet, Eiffel bracht redding

Die laatste groep bleek het verstandigst, want toen het project dramatische vormen aannam en het qua juridische kosten (enkele tonnen) en inzet van eigen ambtenaren de gemeente over de schoenen liep, besloot het CDA-VVD-PvdA/GL college, dat aantrad in 2014 (na het DB-VVD-D66 college 2010-2014) dat de hele zaak werd overgedragen aan bureau Eiffel. Eiffel deed onderzoek aan de keukentafel en adviseerde de juridisch medewerker van de gemeente over de onderzochte gevallen. Het hoofd van de afdeling Ruimtelijke Ordening kreeg tot 1 januari 2017 mandaat van het college om op het advies van Eiffel (huren, kopen, ontruimen of overdragen vanwege verjaring) een besluit te nemen. Door dat besluit in eigen huis aan de Rading 1 te nemen werden rechtszaken in veel gevallen voorkomen (maar werd de rechter buitenspel gezet). (Dat mandaat is inmiddels al een half jaar geleden verlopen.)

Gelijkheidsbeginsel

De VVD (Martin Vuyk) bedong indertijd in een motie dat alle gevallen, die voor de overdracht aan bureau Eiffel door de gemeente zelf beoordeeld waren, na afloop van de werkzaamheden van Eiffel alsnog langs dezelfde Eiffel meetlat gelegd zouden worden om rechtsongelijkheid te voorkomen. Dat werd bevestigd door de toenmalige collegeleden. In december vorig jaar rondde Eiffel de werkzaamheden af. Verwacht mocht worden dat onder vijf achtereenvolgend verantwoordelijke wethouders (Zagt, Van Waveren, Frijdal, Smit en De Kloet) het revindicatieproject afgerond zou zijn. Dat is echter niet het geval.

Toch nog vragen en protesten

Rob Koedijker (fractieassistent D66), die op de Overmeerseweg in Nederhorst den Berg woont, zond op 13 juli 2017 een brief per email aan college en raad, waarin hij zich verzet tegen het feit dat de gemeente oordeelt dat er in zijn geval geen sprake is van verjaring en dat hij derhalve moet kopen, huren of ontruimen. Die brief bevat een flink aantal foto's, die te vinden zijn op de website van de gemeente (het raadsinformatiesysteem).
Namens DLP stelden Alette Zandbergen en Gert Zagt, kort daarvoor, op 26 juni 2017 een serie schriftelijke vragen aan het college naar aanleiding van een brief van 20 juni 2017 met stevige taal van een bewoner van de Cannenburgerweg in Ankeveen. Die brief was geadresseerd aan de raad en het college. De vragen en de brief zijn te vinden in het Raadsinformatiesysteem.
Het college publiceerde afgelopen vrijdag ultrakorte antwoorden op de vragen van DLP.

Gedempte sloot

In het hele revindicatieproject vormden de Cannenburgerweg, de Dammerweg en de Overmeerseweg een klasse apart omdat langs die wegen tot veertig, vijftig jaar geleden een sloot liep, die toen gedempt werd. Nadat de sloot (van de gemeente) gedempt was, zetten de aanwonenden hun hek, haag of muurtje tegen de rand van de weg aan. Soms met toestemming van het gemeentebestuur soms niet. In ieder geval werd die ingebruikname van de grond nooit betwist, noch geregistreerd bij het kadaster door de voormalige gemeenten Ankeveen en Nederhorst den Berg. Met als gevolg dat nu de volkomen vergelijkbare problemen huis aan huis ontstonden. De sloot was van de gemeente en de gedempte sloot was nooit aan iemand verkocht. Bij de koop en verkoop van onroerend goed langs die wegen, tientallen jaren later, kwam kennelijk nooit aan het licht dat er een claim van de gemeente op een deel van de grond lag, waardoor de nieuwe eigenaren geen idee hadden dat er zoiets als revindicatie op hun pad kon komen. Waarom sommige vergelijkbare situaties wel verjaring kregen en andere niet blijft een raadsel.

Voor een compleet overzicht van het hele dramatische project Snippergroen/Revindicatie vanaf 2011 tot heden verwijzen wij naar ons dossier.

Dossier Revindicatie/Landje Pik