In de erfenis van het vorige college zit ook het Snippergroendossier, beter bekend als landje-pik of revindicatie. Is daar nu alle kou uit de lucht?

Volgens de antwoorden op de vragen van 17 juni van de VVD over het project loopt het nu gladjes en is iedereen gelukkig met de gang van zaken. Een keukentafelgesprek met de dames van Eiffel, alle problemen zijn uit de wereld en het vertrouwen in het gemeentebestuur en de verantwoordelijke wethouder is volledig hersteld.

Een stukje van de antwoorden (op 10 juli) op de VVD-vragen met de kwalitatieve beoordeling van het Snippergroenproces door de wethouder. De vragen zijn van Martin Vuyk (VVD), de antwoorden zijn van wethouder Joep Frijdal (ook VVD):

Niets aan de hand

Dat ziet er dus prima uit. Waar de DB wethouders Jaap van Waveren en Gert Zagt in het vorige college nog pal stonden voor de correctheid van de kaartjes en de claims en de vele rechtszaken die het gevolg waren, heerst nu pais en vrede op het revindicatiefront. Overigens met een aanpak die Van Waveren voorstelde, die door Joep Frijdal en VVD-fractie afgestraft werd met een motie van wantrouwen, maar die na de verkiezingen door dezelfde Frijdal onverkort en ongewijzigd toegepast werd. Ook ondanks de uitspraken van toen lijsttrekker, nu wethouder, Theo Reijn (CDA), die tijdens de campagne in 2014 nog verklaarde dat hij van al die rechtszaken af wilde.

Is het wel zo rustig en fijn?

De wethouder schrijft in zijn antwoorden over de lopende rechtszaak of rechtszaken, dat er twee zaken gerechtelijk zijn afgerond. Of de gemeente die won of verloor meldt hij niet, evenmin als het aantal dat nog loopt. Van één zaak in hoger beroep weten wij dat die wacht op een uitspraak aan het eind van deze maand. Of er nog meer zaken lopen uit de vorige collegeperiode weten wij niet. Wel meldt wethouder Frijdal dat Bureau Eiffel tot op heden nog geen nieuwe rechtszaken heeft aangebracht bij het college. Dat is een goed teken.

Verjaard, en dan?

Als blijkt (door een rechtszaak of door tussenkomst van Eiffel) dat de claim van de gemeente op uw grond verjaard is, dan bent u er nog niet. De gemeente zegt weliswaar medewerking toe om de grond kadastraal via de notaris op uw naam te zetten, maar het intiatief daartoe neemt de gemeente niet. Ook betaalt de gemeente niet voor die transactie. En de kaartjes die de gemeente hanteerde om uw grond te claimen blijken geen exacte maatvoering op te leveren voor het vestigen van een kadastraal recht. U zult dus het kadaster moeten betalen om in te meten en de notaris voor de eigendomsoverdracht.
Soms gaat het om miniscule stukjes grond van enkele vierkante meters. Een puntje, een hoekje of een strookje waar de gemeente nooit naar om keek, die in 2011 plotseling inzet werden van een heftige strijd om de eigendom door een brief van het toenmalige college waarin gedreigd werd met ontruiming of rechtszaken.

Nog steeds boos

Er heerst nog steeds flinke boosheid in Wijdemeren. Bijvoorbeeld bij Irma van Hooft uit Loosdrecht. Zij won een rechtszaak van de gemeente. De gemeente claimde bij haar 6 m2, maar dat bleek bij het nameten slechts 1,5 m2 te zijn. De rechtszaak kostte haar € 4.550,78 na aftrek van de proceskosten die de gemeente moest betalen. Zij inventariseerde in haar straat in 2014 hoe de snippergroenvlag er bij hing. Twee rechtszaken tegen hoge kosten (ieder ca. € 4.500) gewonnen, 1x gekocht, 1x gehuurd, 1x ontruimd, 3x nooit meer wat gehoord en 2x dossier bij rechtsbijstandsverzekering en geen enkele zaak gewonnen door de gemeente. De ontruimde grond in haar straat werd door de eigenaar ontdaan van zijn mooie plantjes en liefdevolle zorg, waarna het nu een veldje met hoog onkruid is onder verantwoordelijkheid van de gemeente.
Irma van Hooft was bij de snippergroeninformatieavond in Loosdrecht, ondanks dat zij niet was uitgenodigd en hoorde daar van Bureau Eiffel herhaaldelijk "gelijkheid is belangrijkste uitgangspunt in heden en verleden". Gezien de kosten die zij moest maken om haar recht te krijgen denkt zij totaal anders over die gelijkheid in heden en verleden. Nu is een keukentafelgesprek voldoende, toen werd zij voor de rechter gesleept. Ook is zij nog steeds boos over het feit dat de gemeente nooit is komen kijken naar de situatie bij haar huis.

Fotoalbums en klachten

Ook is ons nog een compleet ander revindciatiegeval in Kortenhoef bekend waar het eerst ging over een stukje van 2 vierkante meter in Kortenhoef dat al sinds de jaren zestig van vorige eeuw bij de tuin van de bewoner hoorde. Nadat de eerste brief in december 2011 op de deurmat plofte bleef het jarenlang stil. Eiffel kwam dit jaar op bezoek aan de keukentafel en adviseerde na bestuderen van de fotoalbums verjaring aan het college over de 2 m2. Maar dat was niet alles! Er bleek toen aan de achterkant van het rijtje huizen ook een omstreden strook te zijn. Dus kwamen de dames van Eiffel weer op bezoek en moesten de fotoalbums weer geraadpleegd worden voor een tweede advies aan het college. Pas nadat de bewoner op 1 juni een schriftelijk besluit van het college had ontvangen waarin de verjaring werd bevestigd, schreef zij begin juli een boze brief met klachten over de hele gang van zaken aan het college en de raad. Omdat iemand op het gemeentehuis haar antwoordt dat haar klacht wordt doorgestuurd naar de afdeling die de snippergroenzaken behandelt, schrijft zij op 14 juli opnieuw een brief naar college en raad. Zij wil geen antwoord van de juridische snippergroenambtenaren, maar van de politiek verantwoordelijken, het college en de raad. Die tweede brief leidde tot een niet geheel bevredigend gesprek met de wethouder. Van de raad kreeg zij vanwege het zomerreces nog geen reactie. (Haar beide brieven zijn (nog?) niet terug te vinden op de lijst van ingekomen stukken voor de raad van juli.)

Verjaring alleen bij muur van 1,5 m hoog?

En dan is er nog de slepende rechtszaak op de Cannenburgerweg in Ankeveen die steunt op de z.g. in bezitneming van de grond. Het bouwen van een muur van anderhalve meter hoog, veertig jaar geleden, op de omstreden grond, zou wel inbezitneming van de grond zijn volgens de juridisch medewerker van de gemeente. In dat geval was de grond in bezit genomen en was dat nu verjaard, want alleen bezit kan verjaren.
Maar als er geen muur, maar een dichte heg van twee meter hoog staat, is er volgens de gemeente en de advocaat van Kennedy van der Laan geen sprake van in bezitneming en is er dus geen sprake van verjaring. (Overigens mag een muur maximaal 1 meter hoog zijn volgens de Welstandsnota 2013 ¹), maar dat terzijde.)

Uit dit standpunt van de gemeente over verjaring volgt dat al die miniscule stukjes snippergroen, die nu verjaard worden verklaard, minimaal twintig jaar geleden van een muur van anderhalve meter hoog moeten zijn voorzien om de verjaring mogelijk te maken. Wie het nog weet mag het zeggen. De rechter dus.

Dossier Revindicatie

¹) Welstandsnota van 2013

1.5 Erfafscheidingen/afrastering
Sneltoetscriteria voor een erfafscheiding

maat en plaats

niet hoger dan 1 meter, of
indien hoger dan 1 meter – vanaf 1 meter achter de voorgevelrooilijn tot de voorste perceelsgrens – moet een erfscheiding boven de 0,6 meter in een open constructie uitgevoerd worden. Dit bovenste deel van de erfafscheiding moet voor minimaal 80% van het oppervlak open zijn

detaillering, materiaal en kleur

materiaal overeenkomstig een eventuele aangrenzende erfafscheiding, overeenkomstig het hoofdgebouw of uitgevoerd in metselwerk of hout of ander natuurlijk en niet snel verwerend materiaal
kleur afgestemd op het hoofdgebouw of uitgevoerd in donkere kleurtinten

geen opvallend kleurgebruik