Cor Koster

Uit Eten

Cor Koster uit Nederhorst den Berg schrijft over oude mensen en dingen die voorbijgaan. Deze keer over ‘uit eten’.

Als ik m’n vrouw vertel dat ik haar mee uit eten wil nemen roept ze altijd “Leuk!” want ze vindt het fijn voor me als ik niet hoef te koken, iets wat ik normaal elke dag doe. Het kan ook zijn dat ze juist zo enthousiast reageert vanwege mijn kookkunst. Ik weet 't niet. Hoe dan ook, ik vertelde vorige week WAAR ik geboekt had en haar gezicht betrok. Gek, want ik vind dat je niet bevooroordeeld moet zijn. Ook niet als je uit eten gaat in De Kuijer, het bejaardencentrum in Nederhorst den Berg. De prijs: 7.50 euro per persoon; een glas wijn kost een euro.

Toen we om 5 uur - oude mensen eten vroeg - binnenkwamen was het ‘restaurant’, een grote gemeenschapsruimte, helemaal leeg. Het bleek dat het restaurant op de begane grond eigenlijk al vorig jaar gesloten was. De mensen die in De Kuijer wonen eten tegenwoordig op hun eigen etage, in de huiskamer die er kennelijk op elke verdieping is, of in hun eigen appartement. Dat past bij kleinschalig wonen, vertelde de serveerster.

Er waren twee andere gasten. Zij eten daar bijna elke woensdag, vrijdag en zondag, want dan is het restaurant open voor mensen van buiten, als je tenminste ruim van tevoren reserveert. Toen ik hen vroeg of het eten een beetje goed was, zeiden ze volmondig ja. “Je kunt altijd kiezen en het is smakelijk”.

Even geteld..., het zijn er echt tien!

De serveerster, een leuk jong meisje genaamd Kelly, heette ons welkom aan een keurig gedekte tafel. Ze bracht groentensoep met balletjes (ik had er wel tien!) en kwam vervolgens aan met een trolley met warmhoudbakken. We konden kiezen uit een kipburger, een bal gehakt of nassi met ei, en verder uit andijvie en boterboontjes. Kelly schepte professioneel de borden vol met onze keuze (“Bent u een grote of een kleine eter?”) en vroeg of we ook jus over onze aardappelen wilden. Waar vind je dat nog, dat de bediening jus over je aardappelen doet?

Binnen een uur waren we klaar. Koffie zat er niet meer in want Kelly was al bezig met de bewoners op de andere verdiepingen. En hoe het eten was? Ach, Johannes van Dam, de gevreesde culinair journalist, zou wel wat kritiek gehad hebben, maar wat kun je ook verwachten van een kipburger en warmhoudandijvie? Desalniettemin… tien balletjes is niet slecht. En de aardappelen waren best goed, net als het bakje knapperige rauwkost. Het puddinkje toe was heel zoet en de bediening was heel vriendelijk. Dat tref je wel eens anders in de horeca.