Cor Koster
Oud 19 - Vrouwelijk schoon
Cor Koster uit Nederhorst den Berg schrijft over oude mensen en dingen die voorbijgaan. Deze keer over vrouwelijk schoon.
|
“Ik ga niet bedanken voor de foto's, want die vond ik verschrikkelijk. Dus niet meer doen.” De mevrouw die me dit mailde was niet tevreden over de foto’s die ik even snel van haar gemaakt had toen we elkaar in Loosdrecht ontmoetten. Ze waren inderdaad niet erg goed; het moest allemaal vlug-vlug en de belichting was naadje. Maar toch: de essentie van de persoon kwam goed tot uiting. En dat was meteen het probleem: al haar rimpels waren - zoals wij hobby-fotografen dat noemen - gestoken scherp. Zij vond het maar niks.
De schoonheidsindustrie verdient miljarden aan vrouwen die proberen hun uiterlijk met smeerseltjes op te pimpen. Iedereen weet dat het niet helpt, maar het gebeurt toch. Zonde van het geld en volstrekt onnodig. Ik vind juist oudere vrouwen veel mooier dan die jonge meiden met hun gladde, onbeschreven gezichten. Althans dat vind ik nu; vroeger was dat misschien anders. Aan een gezicht hoor je te kunnen zien dat iemand geleefd heeft. Dat het iemand is met een heden en een verleden. |
Vrouwen zijn op hun mooist - zo heb ik lang gedacht - omstreeks hun vijftigste. Dan zijn ze in de bloei van hun leven en zijn ze letterlijk quintastisch (het woord is een combinatie van de latijnse woorden voor '50' en ‘fantastisch’). Pas op die leeftijd hebben ze de levenservaring opgebouwd die hen echt boeiend maakt.
Inmiddels is mijn gevoel voor 'beauty' verder ontwikkeld. Tegenwoordig vind ik vrouwen van mijn eigen leeftijd ook prachtig. Kennelijk groeit mijn appreciatie van het vrouwelijk schoon met de jaren mee. Rimpels zijn dan niet erg meer en zeker geen afknapper. Integendeel, want de lijnen van het gelaat leiden de blik naar het innerlijk waar de ware schoonheid zit. |