Cor Koster

Oud (18) Zuinig

Cor Koster uit Nederhorst den Berg schrijft over oude mensen en dingen die voorbijgaan.

Het verhaal gaat dat een paar Amerikanen, toen ze na de tweede wereldoorlog kwamen praten over eventuele Marshall-hulp voor Nederland, bij premier Willem Drees thuis uitgenodigd werden en daar van mevrouw Drees een kopje thee en een biskwietje aangeboden kregen. Dat zuinige gedrag was voldoende reden om een fors bedrag aan hulp over te maken: die Hollanders zouden het geld niet over de balk gooien. Of dat verhaal nu waar is of niet, zuinig leven was de norm na de oorlog, heel anders dan nu. Op afbetaling kopen, dat deed je niet. Eerst sparen, dan pas kopen. Mensen hadden ook nog bijna geen schulden, terwijl tegenwoordig één op de tien huishoudens een schuld heeft die ze niet zelf kunnen oplossen. Je paste je uitgaven aan aan je inkomsten. Zo rekende Emmie, mijn verloofde, destijds uit dat we, als we heel zuinig zouden zijn en bijvoorbeeld losse melk zouden nemen in plaats van melk in flessen, dat we dan konden trouwen.

Diezelfde zuinigheid zag je bij de koster van de kerk waar ik in die tijd kwam. Eén keer in de zes weken was er Heilig Avondmaal, waarbij de kerkgangers wijn kregen uit een paar bekers die door de rijen werden doorgegeven. Iedereen nam een slok, ook als in het begin van de winter de helft van de gemeente zat te hoesten en te niezen. Een klein sipje voor de meesten, maar degenen die echt wel een borrel lustten namen een ferme teug voordat ze de beker doorgaven. Aan het einde van de dienst was er altijd wel wat wijn over in die twee of drie bekers. De koster, een man die zelfs met woorden zuinig was, goot dat zorgvuldig terug in de fles, duwde de kurk er weer in en borg alles op. Tot er zes weken later wéér Avondmaal was.

Want zuinigheid met vlijt bouwt huizen als kastelen.