ingezonden brief

Anders denken

Er is een klein wonder gebeurd. Zo maar, op een doordeweekse dag… In de Commissie Maatschappelijke Zaken… Er was een vergadering waarbij er echt gediscussieerd werd. Een doorbraak?

Jarenlang heb ik mij geërgerd aan de manier waarop men in raads- en commissievergaderingen een discussie voerde. Of eigenlijk NIET voerde. Er zijn perioden geweest waarin ieder die wat wilde zeggen zijn of haar papiertje pakte en ging voorlezen wat men thuis op de zolderkamer had bedacht en opgeschreven, zonder te reageren op wat een ander zei. Tegenwoordig is dat al veel minder, maar pas afgelopen dinsdag ging het echt goed. Wat gebeurde er?

Op de agenda stond "subsidiekaders". In theorie stelt namelijk de gemeenteraad "kaders" vast waarbinnen het gemeentelijk beleid wordt uitgevoerd en de hoeveelheid geld die daaraan besteed mag worden. Kaders voor subsidie aan verenigingen zouden o.a. kunnen zijn:

• Wel geld voor jeugdleden, niet voor volwassenen.
• Geen subsidiebedragen toekennen onder de € 500.
• Subsidie alleen voor organisaties waarvan anderen wat zien. D.w.z. niet voor clubjes die achter gesloten deuren wat in elkaar knutselen, zoals Ria Hennis (DB) stelde.

De 18 kaders die als mogelijkheid op de agenda stonden waren kennelijk door de commissie al eerder ingebracht, maar desalniettemin ging er een half uur heen met vragen aan wethouder Boermans wat er eigenlijk onder verstaan werd. Vreemd, om hem te vragen wat ze zelf eigenlijk bedoeld hadden… Kennelijk drong dit ook door tot de voorzitter van de commissie, Theo Reijn (CDA), want die nam vervolgens een ongebruikelijke stap: hij gaf de discussie vrij.

Twee instanties

Normaal is de discussie streng gereglementeerd. Over elk onderwerp zijn er twee "instanties", d.w.z je mag twee keer je mond opendoen. Daartussen gaat de verantwoordelijke wethouder in op eventuele vragen. Vervolgens wordt een besluit genomen of een conclusie getrokken. Einde verhaal.

Hoewel het beperkt wordt toegestaan om te interrumperen houdt dit systeem in dat er van een echt debat zelden of nooit sprake is. Het systeem leent zich al helemaal niet tot brainstormen, terwijl juist een discussie over "kaders" zou moeten kunnen leiden tot het genereren van ideeën.

"Gaat uw gang" zei voorzitter Reijn en leunde achterover. Prompt gooide Joep Frijdal (VVD) de vraag op tafel waarom we eigenlijk subsidie geven. Wat willen we ermee bereiken? Een verfrissende start, want wat raadsleden normaal doen is doorgaan op de oude voet. Er zijn 107 clubjes die dit jaar subsidie krijgen, en de discussie gaat dan normaal gesproken over de vraag of ze volgend jaar iets meer of iets minder moeten krijgen. NIET over de vraag of een bijdrage überhaupt zinnig is, en of je misschien niet beter, zoals de VVD als mogelijkheid opperde, een heel andere systematiek zou kunnen gebruiken, zoals een subsidie geven aan individuele jongeren en niet aan verenigingen. Denken buiten de vaste kaders komt nauwelijks voor.

Think different

Deze keer dus wèl. Niet iedereen deed vrijelijk mee, maar een aantal commissieleden kunnen dat: nieuwe paden bewandelen. Of zoals de slogan van het computerbedrijf Apple ooit luidde: "think different". En als je dan een voorzitter hebt als Theo Reijn die niet bang is om dat soort discussies toe te laten, dan komen we misschien ooit waar we moeten zijn: een gemeenteraad waar mensen met elkaar in debat gaan en waar ze komen met ideeën om deze maatschappij zo goed mogelijk in te richten.

Cor Koster
Nederhorst den Berg