Gisteren was het een ijsdag zoals je die eens in vijftien jaar meemaakt. Zonnig, windstil en zwart ijs. Adembenemend mooi.

De vaart naar de Kortenhoefse IJsbaan.

De plassen in Wijdemeren waren gisteren een sprookje. Het zwarte harde maagdelijke ijs, waar nog weinig of geen schaatsers over heen waren gegaan. Een strakblauwe hemel met een laagstaande zon, die de rietkragen in een feeëriek strijklicht zetten. Daar kan geen ski-oord aan tippen.

De Kortenhoefse Plassen.

Jong en oud waren te vinden op het ijs. Van vier tot tachtig. Stijlvolle slagen makend en oefenend achter een stoel. Dik ingepakt en in blitse schaatspakken. Hard rijdend en heel rustig slag voor slag. Iedereen was aardig voor elkaar. Er werden praatjes gemaakt met wildvreemden. Zo zu de maatschappij er altijd uit moeten zien.

Het Wijde Gat in Kortenhoef. Maagdelijk ijs.