ingezonden brief

Scheve schaats

In zijn reactie op het artikel ”Ouderen toeren massaal op ‘bloedlink’ ijs” in de Volkskrant van 3 januari, reageert Jos Werkhoven scherp op uitspraken die burgemeester Don Bijl in dat artikel zou hebben gedaan.

Hij spreekt van een misslag, wanneer hij de burgemeester beticht van het over één kam  scheren van baldadige jongeren die tijdens oud en nieuw vernielingen aanrichten met de ’domme, dwaze ouderen’ die na jaren weer eens op de ijzers willen staan. Maar als je het artikel zorgvuldig leest, dan blijkt dat onze burgervader dat vergelijk helemaal niet heeft gemaakt! Het deel over de 14- en 15-jarigen is van de verslaggever,  en het deel over de ouderen is tijdens een telefoongesprek door de journalist opgetekend uit de mond van de burgemeester. Wie maakt hier dus een misslag?

En ‘domme, dwaze ouderen’ noemt Jos Werkhoven een uitglijder, want daarmee zou Don Bijl alle burgers van zijn gemeente over één kam scheren. Ook dát staat er niet, alleen die groep mensen wordt genoemd, die zich niets van waarschuwingen en borden aantrekt. En dus ook mensen van buiten onze gemeente.

Omdat ik er zeker van wilde zijn of de burgemeester de gewraakte uitspraak echt zo heeft gebezigd, heb ik zijn woordvoerder gebeld. Die vertelde mij, na ruggenspraak, dat de burgemeester letterlijk heeft gezegd: ”Ouderen die dom en dwaas gedrag vertonen”. Dat is een - bepaald niet onbelangrijk - nuanceverschil en heel specifiek gericht op een bepaalde groep mensen. Je kunt natuurlijk van mening verschillen of een burgemeester zulke woorden moet gebruiken, maar ieder weldenkend mens zal het toch met hem eens zijn, dat het absoluut onverantwoord is, dat men massaal de waarschuwings- en verbodsborden negeert om vervolgens de gemeenschap met de gevolgen op te zadelen.

Meneer Jansen (artikel Volkskrant) als prototype van een doorgeschoten samenleving, waarin teveel mensen vinden, dat regels er zijn voor anderen, maar niet voor hen. Zo ook Jos Werkhoven, die vindt ”…dat de oudere inwoners van de gemeente Wijdemeren zelf wel weten wat ze doen en de risico’s kennen. Die hebben geen behoefte aan een controlerende overheid en willen die ook in deze niet erkennen. Vermoedelijk mist onze burgemeester hun rijke ervaring met dit gebied”. Met andere woorden, regels gelden alleen voor anderen en die tientallen mensen, die door het ijs zijn gezakt, dat moet een verzinsel zijn, want ’ze kennen de risico’s’.

Jos Werkhoven besluit zijn laatste alinea met de tussenkop ’Door het ijs gezakt’, waarin hij pleit voor het volkomen vrijgeven van het ijs, hoe slecht ook. ’Je mag als bestuurder toch geen enkel (ouder??) mens de plezierige geneugten van het cultuurhistorische Hollandse schaatsenrijden willen ontnemen?’. Hij gaat zelfs zover, dat hij het door het ijs zakken en onderkoeld raken een welkome afwisseling vindt in vergelijking met de oververhitte hooligans bij een voetbalwedstrijd! Hoe diep kun je zinken?!

En de burgemeester moet niet zeuren, hij moet gewoon zijn voorzorgsmaatregelen treffen voor als het mis gaat. Maar voorzorgsmaatregelen, zoals het plaatsen van waarschuwings- en verbodsborden, etc. mogen vervolgens volgens diezelfde Jos van Werkhoven wel massaal worden genegeerd! Om zijn eigen woorden aan te halen: dat lijkt op dubbelspraak.

’Eerst een misslag, dan een uitglijder, tenslotte door het ijs gezakt’, zo luidt de titel van het artikel waarin burgemeester Bijl wordt aangevallen door Jos Werkhoven. Na het lezen van diens artikel bekroop mij even de neiging om die titel ongewijzigd over te nemen, omdat hij perfect de lading dekt. Maar om in stijl te eindigen vat ik het geheel samen onder de alleszeggende kop: ’Een scheve schaats’.