ingezonden brief

Dinsdagavond is er de nodige reuring op de Koninginneweg bij de '6 wite huizen'.

Om een uur of acht s'avonds worden we opgeschrikt door de buurvrouw die, achterom gekomen, meldde dat er 2 herten in de voortuin stonden en we dus vooral niet de voordeur moesten gebuiken. Het koppeltje, waarvan het mannetje een indrukwekkend gewei had, stond inderdaad voor de deur !

Inmiddels was de straat door passanten al 'afgesloten' voor verkeer zodat er geen onnodige ongelukken konden gebeuren en de politie was ook al gewaarschuwd. Het bleek al snel dat er andere zaken voor de politite belangrijker waren en dat men eigenlijk geen idee had wat met een dergelijke situatie moest doen.

Tot de opties behoorden doodschieten, verdoven (maar de enige gerechtigde was in Spanje), of rustig weg leiden. Na zo'n ruim 2 uur delibereren hadden de beesten er zelf genoeg van en zijn weggelopen, één het water in, de andere richting de weilanden.

Feit blijft dat de beesten (zeer waarschijnlijk tam) al enige tijd rondzwerven en daarmee de nodige potentiele gevaren met zich mee brengen ....

Diederik Schmedding
Kortenhoef

ingezonden brief

Edelherten zetten de boel op stelten

Vandaag waren de edelherten nadrukkelijk aanwezig in Kortenhoef. Eerst werden ze al gesignaleerd op de Kwakel, later zag iemand ze over de voetgangersbrug nabij Birkhoff komen. Ze werden op de Emmaweg bijna aangereden, de bstuurster kwam met de schrik vrij en wist haar auto gelukkig op de weg te houden. Daarna stonden de herten een kleine twee uur in de voortuin van nr. 76.

Er waren veel omstanders aan het kijken, de weg is enige tijd afgezet geweest en enkele behulpzame mensen, waaronder ik, begonnen het verkeer te regelen. De politie wist zich ook niet goed raad met de situatie, er werd over gesproken dat iemand van staatsbosbeheer met een verdovingsgeweer zou komen.

Uiteindelijk besloten de herten dat het mooi geweest was en zij vervolgden hun route door de 's Gravelandse vaart. Het vrouwtje klom later aan de kant van de Emmaweg weer op de oever en vluchte een erachter liggend weiland in. Het mannetje sprong tot tweemaal toe een achtertuin aan het Noordereind in. De eerste keer was het niet ideaal en ging hij via een bootje het water weer in, later sprong hij over coniferen van zo'n 150-180 cm hoog, rende door de achtertuin naar de voortuin en daarna was hij via het Noordereind weer spoorloos, waarschijnlijk is hij weer de bossen ingetrokken.

Het edelhert, Cervus Elaphus, is een dier dat een heel groot territorium nodig heeft, tussen de 15 en 20 hectare. Het Gooi is er niet op berekend zulke grote dieren te herbergen. De hoop is dan ook dat de eigenaar zich meldt en ze vangt, of dat de dieren gevangen worden en naar de Hoge veluwe of de Oostvaarders plassen worden overgeplaatst. De beesten, waarvan het mannetje wel 200 kg kan wegen, al komt dat in Europa niet erg vaak voor, hebben in het Gooi te weinig ruimte, wat een bezoekje aan de bebouwde kom tot gevolg heeft. Met alle risico's van dien. Want als een hert op een auto springt kun je die hoogstwaarschijnlijk vaarwel zeggen.

Aan de andere kant zijn het prachtige beesten, maar als ze niet gevangen worden zullen ze waarschijnlijk op den duur afgeschoten moeten worden, zeker als het vrouwtje nog zwanger is ook. Want hoe mooi ze ook zijn, in het Gooi zijn ze niet gewenst vanwege de risico's voor het verkeer en voor de dieren zelf. En eigenlijk horen ze ook niet in gevangenschap, het is dus te hopen dat ze de weg naar de eerdergenoemde natuurgebieden weten te vinden, al dan niet met hulp van de mens.

Patrick Kreuning
Ankeveen