In Kortenhoef werd vanavond de jaarlijkse dodenherdenking gehouden. Voor de tweede keer bij de Van Heumenhof.

Lenteavond

Naar schatting tweehonderd mensen hadden zich verzameld om de parkeerplaats op de Van Heumenhof bij de nieuwe plek van het herdenkingsmonumentje. De Kerklaan en Parklaan waren afgezet om storende geluiden van langsrazend verkeer te weren. Het was prachtig weer. De ondergaande zon zette het tafereel in een mooie gloed. Het was een echte lenteavond. De merels floten, zoals dat hoort bij de avond van de vierde mei.

Kopgeld

Voorafgaand aan de twee minuten stilte om acht uur hield Jaap Wertheim, Kortenhoever van joodse komaf, een indringende toespraak. Hij beschreef hoe het was om als joods jongetje te leven in de Nederlandse samenleving in het Amsterdam van vlak na de oorlog. Hij sprak zijn verbijstering uit over het feit dat juist in Nederland het relatief hoogste aantal joden in de tweede wereldoorlog werd weggevoerd om vermoord te worden. Verraden door de buren, soms zelfs tegen betaling van kopgeld, opgepakt op straat of anderszins. Vaders, moeders. opa's, oma's, kinderen en kleinkinderen. "Hoe heeft dat kunnen gebeuren zonder dat iemand iets deed?" :vroeg hij zich af. Hij relativeerde zijn vraag direct. Misschien was het te gevaarlijk? Misschien moest je aan je eigen hachje denken? "Niemand weet nu hoe hij zelf onder die omstandigheden had gehandeld."

The Last Post

Aansluitend legden burgemeester Don Bijl en zijn echtgenote namens het college, de politieke partijen en de oranjeverenigingen van Kortenhoef-'s-Graveland en die van Ankeveen, kransen bij het monument. De trompetist van Amicitia blies The Last Post, waarna twee minuten stilte werd betracht. Om twee minuten over acht speelde Amicitia het Wilhelmus, waarna de burgerij de gelegenheid kreeg om bloemen te leggen.

Te nauw

De plek leent zich niet echt goed voor de gelegenheid. De ruimte tussen de muur van de woningen en het monument is slechts drie stappen diep, waardoor het schrijden naar het monument met de kransen niet uit de verf kan komen. Ook staan de hoogwaardigheidsbekleders erg op een kluitje met de rug tegen de muur. Dat gebrek aan ruimte doet helaas afbreuk aan de ceremonie. Nostalgische herinneringen aan de prachtige tuin van Westerveld maken het contrast erg groot. Het is helaas niet anders.

Westerveld, vier mei 2006, de laatste keer.