Ingezonden Bericht

Nieuws van Dorpsbelangen Wijdemeren

Is het juist dat, wanneer je iets maar lang genoeg volhoudt het dan ook uiteindelijk waarheid wordt? Het lijkt erop dat binnen het CDA-huis deze mening bij veel van de bewoners heeft postgevat. Wethouder Wim Neef van het CDA bijvoorbeeld heeft de afgelopen weken geen mogelijkheid ongebruikt gelaten om te beweren, dat Dorpsbelangen Wijdemeren een hetze tegen hem voert.

Dat begon ons knap te vervelen.

René Voigt heeft hem daarom in de vergadering van de gemeenteraad nadrukkelijk gevraagd daar nu eens mee op te houden. Er was iets anders aan de hand. De kwestie Neef kreeg namelijk een lange adem door de knullige manier, waarop het college van B en W de vragen van VVD en Dorpsbelangen Wijdemeren beantwoordde, door steeds maar weer onduidelijkheden te laten bestaan en formuleringen te hanteren, die voor meerdere uitleg vatbaar waren. Het rapport over de kwestie Neef is daar duidelijk over.

Nu, in een bericht in de Wijdemeerse Webkrant, heeft CDA voorzitter Cor Koster het opnieuw over een "hetze van DBW tegen wethouder Neef" en blijkbaar ziet het CDA er brood in de vermoorde onschuld te blijven spelen. Slachtoffer van een hetze, de tranen springen je in de ogen in het besef wat deze zo gevoelige, zeer christelijke en onschuldige wethouder, gezuiverd van alle blaam, allemaal te verduren heeft gekregen.

Cor Koster, die zijn eigen CDA-fractie ooit een verzameling grijze muizen noemde, pijpt hoog op over het feit dat de CDA-wethouders het gebouwenplan weer op de rit hebben gekregen. Hij doet maar wat hij niet laten kan.

Toch zou hij eens even bij de Scouting of bij de voetbalvereniging 's-Graveland langs moeten gaan om te horen hoe ze daar over de rol van het CDA denken.

En hij zou ook de notulen van de raadsvergaderingen nog eens kunnen doorlezen.

Misschien dat de geest van Cor gelouterd over hem vaardig wordt. Een partij die samen verder wil mag wel eens achterom kijken naar wie ze allemaal in de kou hebben laten staan.

Putter

Nieuws van Dorpsbelangen Wijdemeren

Het landgoed Eikenrode in Loosdrecht heeft een rijke geschiedenis.

De belangrijkste constatering heden ten dage is, dat het landgoed gelukkig nog bestaat. Dat mag een klein wonder heten want die rijke geschiedenis sprak niet altijd van gelukkige omstandigheden. Het jongste hoofdstuk zeker niet, want daarin komen passages voor, waarbij je je eigen ogen niet gelooft. Het landgoed bereikte eens een stadium dat sloop welhaast onvermijdelijk was, tot de familie Plasmeyer in beeld verscheen, die het landgoed kocht en snel tot verbetering van het park en restauratie van het hoofdgebouw overging. En zie, het huis ligt er nu weer als geheel hersteld van een ernstige ziekte bij. Het wordt bewoond, gedeeltelijk ingericht als bedrijfsruimte en gebruikt als een van de beste trouwlocaties van Wijdemeren.

Maar... er valt nog wel het een en ander te doen. Het oorspronkelijke koetshuis moet verbouwd, het idee is om er appartementen te maken en dat is een prima idee. Er moet parkeergelegenheid komen en er is nog iets moeilijks aan de hand met de moestuin.

De helpende hand van de gemeente Wijdemeren zouden Betty en Martien Plasmeyer goed kunnen gebruiken om die niet eens zo ingewikkelde uitdagingen te lijf te gaan. Die helpende hand blijkt echter een ijzeren vuist te zijn , die niets nalaat om het enthousiaste van de Plasmeyers te vernietigen.

Het is werkelijk ongehoord, hoe de gemeente Wijdemeren met het belang van Eikenrode omgaat en hoe de miezerige oud-Loosdrechtse politiek van kinnesinne en jaloezie hier de kop opsteekt.

Martien Plasmeyer heeft persoonlijke gesprekken gevoerd, brieven geschreven, ingesproken op raads- en commissie vergaderingen, en mensen tegen zich in het harnas gejaagd, maar het college van B en W en de meerderheid van de raad (de paladijnen) niet kunnen overtuigen.

Ten slotte heeft hij brieven om hulp en bijstand geschreven aan Hare Majesteit en aan de provincie Noord-Holland.

Het resultaat is dat de commissaris van de Koningin positief reageerde en via hem gedeputeerde Moens aangeboden heeft te bemiddelen. En dat gaat nu gebeuren.

En dan zeg je: Jonge, jonge, jonge, dat een gemeente niet eens zijn eigen boontjes kan doppen en nota bene vadertje provincie nodig heeft om er uit te komen, dat is toch te gênant voor woorden. Dan schaam je je toch echt nergens voor.