Overgenomen uit:

Nieuwbouw gemeentehuis in ’s Graveland kost gemiddeld gezin € 142 per jaar extra.
Door: Jaap van Waveren

Projectontwikkelaars en mensen die door aan en verkoop van onroerend goed hun geld verdienen worden over het algemeen kritisch beoordeeld. Het zou hen alleen maar te doen zijn snelle winsten te genereren ongeacht de consequenties voor de omgeving. Ongetwijfeld zullen mensen dit ook van Louis de Bruin uit Oud Loosdrecht hebben gedacht. In de 15 jaar dat hij in Loosdrecht woont is hij bekend geworden als de eigenaar en exploitant van Ottenhome.

Leny en Louis de Bruin genieten elke dag van
de rust en het uitzicht over de Loosdrechtse plassen.

Ottenhome

Oorspronkelijk bezat hij een aantal meubelzaken in Nederland en Zwitserland. Nadat hij zijn bedrijf aan Vendex had verkocht legde hij zich toe op projecten in de onroerend goed markt. Via een relatie hoorde hij in 1983 dat het watersportbedrijf Ottenhome failliet was en als belegging kocht hij het terrein en de opstallen van de Rabo bank. Toen na drie maanden de nieuwe pachter eveneens failliet ging besloot hij de exploitatie zelf ter hand te nemen. Met het inhuren van gekwalificeerd personeel, zoals de huidige directeur Annemiek van de Water, kon ingespeeld worden op veranderende tijden. Waren er in het verleden om 12 uur al 200 uitsmijters verkocht nu was er op dat tijdstip slechts een koffie met appelgebak over de toonbank gegaan. Ook aan de verhuur van zeilboten aan particulieren viel niets meer te verdienen en zo stortte hij zich op de bedrijvenmarkt die tegenwoordig ongeveer 90% van de huur van boten voor haar rekening neemt. Vetpot is Ottenhome voor hem nooit geweest en nadat hij benaderd werd door Fortis besloot hij het bedrijf te verkopen.

Rading 1

Hij is inmiddels 65 jaar en heeft na een ernstige ziekte leren relativeren. Op beperkte schaal is hij nog wel actief in het onroerend goed zoals afgelopen jaar met de aankoop van het kantoor van Unilever aan de Rading, het huidige gemeenthuis. Dit pand had al eerder zijn interesse doch via de makelaar vernam hij dat de aankoopprijs ruim 19 miljoen gulden bedroeg. Nadat de gemeente Wijdemeren een huurcontract met de betreffende makelaar had afgesloten en Unilever echt van het pand afwilde, kon hij het tegen een veel aantrekkelijkere prijs overnemen, inclusief het huurcontract met de gemeente. In het pand wordt tevens nog 800m2 gehuurd door Unilever tot eind 2005. Louis de Bruin zal zich binnenkort moeten gaan bezig houden met een nieuwe huurder voor dit deel. Het liefst zou hij in gesprek blijven met de gemeente over de toekomst van het totale pand. Als geïnteresseerde burger volgt hij middels raads- en commissievergaderingen de locale politiek.

Naar 's-Graveland?

Hij kan zich niet aan de indruk onttrekken dat er met gemeenschapsgelden niet altijd even verstandig wordt omgegaan met name voor wat betreft het gemeentehuis en de plannen om in ’s Graveland een nieuw pand te bouwen. Zo realiseert hij zich dat de gemeente op dit moment een zeer lage m2 prijs betaald. Landelijk gezien is €111 per m2 erg laag te noemen. Hij begrijpt dan ook niet waarom men nu bezig is met een onderzoek waarvan de uitkomst geschreven gaat worden naar nieuwbouw in ’s Graveland. Een eenvoudige rekensom leert dat dit de burgers veel geld gaat kosten. Nieuwbouw kan geraamd worden op €16 miljoen indien men op een eerlijke wijze alle kosten naar het project toerekent ( indien men uitgaat van het landelijke gemiddelde dat de kosten van overheidsprojecten met 30 tot 40% worden overschreden kan het wel eens duurder uitvallen) . Hij noemt hierbij o.a.sloop van het huidige pand, bodemsanering, toerekening ambtelijke uren, verhuiskosten, inrichtingskosten en de nieuwbouw. Ook het feit dat het ambtelijk apparaat al overbelast is moet meegenomen worden. Bij afschrijving over 40 jaar betekent dit € 400.000 per jaar. Uitgaande van de huidige lage rente, echter geen garantie voor de toekomst, moet men rekening houden met ongeveer 4.5%. Dit betekent per jaar, zeker in het begin, een post van ongeveer € 700.000. Indien men hierbij een post van €100.000 rekent voor het onderhoud van gebouwen en terreinen bedraagt de totale last ongeveer €1.200.000 per jaar.

142 euro per gezin

Op dit moment betaalt de gemeente aan Louis de Bruin een geïndexeerde huur van ongeveer €500.000 ( groot onderhoud is voor Louis de Bruin). Per inwoner betekent dit dat zij voor het nieuwe gemeentehuis € 33 extra moeten gaan betalen. Een gezin met twee kinderen is dan al gauw € 142 extra kwijt omdat een aantal politici koste wat kost naar ’s Graveland willen verhuizen. Louis de Bruin realiseert zich dat mensen zullen denken dat hij voor eigen parochie predikt en dat de verantwoordelijke bestuurders van de gemeente zullen trachten gaten in deze berekening te schieten. Feit blijft dat de gemeente voor een bijzonder lage prijs huurder is en ook indien men zou besluiten de extra ruimte er bij te huren de lasten voor de burgers aanzienlijk lager zouden uitvallen. Het is Louis de Bruin niet zozeer om de huurpenningen te doen. Het pand ligt bij wijze in zijn achtertuin het heeft voor hem promotionele waarde. Daarom is hij ook bereid, indien de gemeente besluit hier langer te blijven om voor eigen rekening de voorgevel en de entree te verfraaien en ook de trouwzaal grondig te verbouwen zodat het totaal wat meer allure krijgt. Ook een lagere huur voor een langere termijn is voor hem bespreekbaar.

Lijk in de kast?

Louis de Bruin vreest dat indien de nieuwbouw in ’s Graveland toch wordt doorgezet dat het volgende college ook wel eens met een lijk in de kast zal worden geconfronteerd maar dan zijn de huidige verantwoordelijken wellicht al met pensioen of niet herkozen. Het zijn reële zorgen van een man die financieel niets te wensen heeft. Hij woont samen met zijn vrouw Leny op een van de mooiste plekjes aan de Loosdrechtse plassen dus eigenlijk zou hij zich geen zorgen hoeven maken over hetgeen een gemeentebestuur doet en laat. Verbondenheid met Loosdrecht en nu Wijdemeren maken dat hij zich toch met dergelijke zaken bezig blijft houden en hoopt dat andere inwoners dat ook blijven doen. Daar heeft hij wel zijn twijfels over. Immers door de toename van nieuwe inwoners in de steeds duurdere huizen doet onverschilligheid zijn intrede. Rust en geen carnaval in de buurt is hun credo en wat er verder gebeurt is ver van hun bed. Louis de Bruin oppert dat misschien een enquête onder de bevolking, met de juiste vraagstelling, het gemeentebestuur kan leiden in een beslissing die zoals het er nu naar uitziet alle inwoners veel geld gaat kosten en waarvoor men eigenlijk geen meerwaarde krijgt. Of denkt het bestuur dat het afhalen van paspoort en rijbewijs in een nieuw gemeenthuis meer bevrediging geeft. Essentieel is dat het ambtelijk apparaat een goede werkomgeving heeft die makkelijk bereikbaar is. Of dat laatste via het Noorder- en Zuidereinde in ’s Graveland het geval zal zijn zullen menig bewoners van die straat in twijfel trekken.