Ingezonden Bericht

Een mooie dag voor de mensenrechten: het resultaat!

Op 10 december voerde Amnesty actie voor de campagne ‘Stop Geweld Tegen Vrouwen’. In het hele land werden tien verhalen van tien vrouwen uit tien landen voorgelezen. Dit gebeurde door Bekende Nederlanders zoals Femke Halsema, Katja Schuurman en vele anderen. De verhalen waren onder andere te horen in bibliotheken, via de radio, in bussen en op stations, op scholen en in bedrijven met als doel dat zoveel mogelijk mensen één of meerdere verhalen zouden horen.

Ook in Wijdemeren werd een verhaal voorgelezen, namelijk dat uit Soedan door Monique Hagen tijdens de schrijfavond. Deze avond zijn er in totaal 70 brieven geschreven en tevens 89 actiekaarten ondertekend en 260 handtekeningen opgehaald. Een mooi resultaat en namens de hele groep enorm bedankt! Voor degene die deze avond niet konden komen, het verhaal van Haya uit Soedan:

S O E D A N
Het verhaal van ‘Haya’

Toen we met een delegatie van Amnesty International in Darfur waren, in het westen van Soedan, tekenden we verhalen op van vrouwen. Vrouwen die door bombardementen waren verdreven. Een meisje van zeventien dat door zes mannen was verkracht, voor de ogen van haar moeder. Een vrouw die had gezien hoe haar zus, van 43, zich tegen verkrachting verzette en onmiddellijk werd doodgeschoten. We spraken er ook met een meisje dat we Haya zullen noemen. Ze is een meisje van de Foer-stam. Ze had een bijzonder verhaal, maar niet méér bijzonder dan zoveel andere verhalen die we hoorden.

Haya’s dorp werd begin dit jaar aangevallen door het leger. De soldaten namen haar en 46 andere meisjes mee. Er waren zo’n honderd mannen in uniform, ze verdeelden de meisjes onder elkaar. Haya werd in het bos door zes militairen verkracht. Daarna werden zij en de andere meisjes in een legertruck gezet en naar de stad gebracht. Daar werden ze opnieuw uitgedeeld, één meisje voor iedere soldaat. De militair die Haya koos was een van de gewone manschappen, hij was van de Shaigi-stam. Hij gebruikte Haya als dienstmeisje en als seksslavin. Daar geneerde hij zich in het geheel niet voor. Na een tijdje nam hij haar mee in een militair vliegtuig, naar zijn familie in de hoofdstad Khartoum. Hij zei dat Haya en hij getrouwd waren. Ze bleef daar vier maanden. De soldaat had zijn familie strikte instructies gegeven om haar binnenshuis te houden.

Op een dag nam hij haar mee naar een andere verwant. Onderweg kwam Haya een vrouw tegen die net als zij Foer sprak. Die vrouw was stomverbaasd om een Foer met iemand van de Shaigi-stam samen te zien. Haya vertelde haar het hele verhaal. Die vrouw kon haar helpen. Er woonde een tante van Haya in de buurt, wist ze. Haya moest de soldaat maar vragen of ze die mocht bezoeken. De soldaat vond het goed en Haya ging naar haar tante. Haya’s familie ging daarna naar de soldaat en beschuldigde hem van verkrachting. De soldaat ontkende. Maar een paar mannen van de Foer-stam hielden net zo lang aan tot hij de waarheid vertelde. De soldaat gaf toe dat hij Haya niet had getrouwd. Maar, zei hij, dat wilde hij alsnog doen. Maar de familie van Haya’s tante liet haar niet meer gaan. Ze gingen naar het
Centrum voor Mensenrechten in Khartoum en dat centrum diende bij de rechtbank een klacht in over de soldaat. De soldaat nam een advocaat in de arm, hij diende ook een klacht in, hij zei dat Haya wel degelijk zijn vrouw was.

Ten slotte bracht een hulporganisatie Haya onder op een geheim adres. Daar wacht ze nu de uitslag van haar zaak af. Veel hoop heeft ze niet, de rechters geven bijna altijd de militairen gelijk. Maar voorlopig is ze in elk geval veilig.