De WWK komt weer tot leven. Uw redacteur genoot van een welverdiende (vindt hij zelf) vakantie. Maar Wijdemeren bleef in het vizier.

Mocht de Wijdemeerse politiek denken dat er even niet opgelet werd, dan heeft men dat mis. Vroeger nam je een wereldontvanger mee om in Midden-Europa krakerig Radio Nederland Wereldomroep te beluisteren. Je eigen dorp kwam daar niet aan bod, tenzij er een ramp gebeurde. Bij aankomst in een hotel keek je later op je hotelkamer meteen welke TV zenders te krijgen waren. Duitse, Franse, Engelse en andere Europese zenders. Nog later kwamen de satelietzenders erbij, zoals CNN, dat toen alleen nog maar zinloze spotjes uitzond van dure hotels over de hele wereld.

Wifi Key

Hoe anders is dat nu. Het eerste dat je in een hotel vraagt is de Wifi key. Op de kamer gekomen (een enkele keer nog alleen in de lobby en, nog zeldzamer, soms nog betaald) stroomt het lokale nieuws je iPad of telefoon binnen. 's Morgens bij het ontbijt bovenop een Alp de Gooi en Eemlander met sappige stukken van Ronald Frisart. Of in Salzburg, nabij het geboortehuis van Mozart, even Twitter lezen en, als je het niet laten kan, even reageren. Het Weekblad Wijdemeren, de Nieuwsster. Follow The Money at your finger tips in Wenen!

Komkommernieuws

Een vriend van mij vroeg in een Tweet wat het komkommernieuws was waar Oostenrijk van wakker lag. Welnu, ik heb geen idee. Ik heb geen TV en geen Oostenrijkse krant gezien. Maar ik kon hem wel vertellen wat er in de gemeenteraad van Wijdemeren van 6 juli over de herindeling/fusie/arhi procedure besproken was, want die had ik beluisterd op een terras achter een biertje in Wenen. Zo klein is de wereld geworden.

Passport bitte!

Twee keer kregen we te maken met grenscontroles tussen Duitsland en Oostenrijk. Dat gaf toch weer een beetje dat oude gevoel terug van grenzen, wereldomroep en Radio Ö3, al werden we op ons geel-zwarte NL-nummerbod vertrouwd en doorgewuifd.

En nu zijn we terug. 300 mailtjes in de ene mailbox en bijna honderd in de andere (WWK) mailbox. Plus kranten van drie weken.

Het geduld van Cor

Cor Koster, onze trouwe volger van en verslaggever over de lokale politiek verzuchtte in een email van 29 juni: "Ik vind het maar niks dat Rik op vakantie is. Nu moet ik weken wachten voordat een stukje gepubliceerd wordt. En dat terwijl ik toch wel m’n ei kwijt wil."

Ik beloofde hem dat zijn stukje niet in de vergetelheid zou raken, vandaar zijn bijdrage in het tweede bericht van vandaag.