ingezonden brief

Helden

In Nederland, en ook in onze gemeente is iets geks aan de hand. Mensen die iemand redden worden vaak helden genoemd. Zeker als ze dat met gevaar voor eigen leven doen.

Ik moest hieraan denken toen ik op vrijdag op de schaakclub met 2 hele oude bekenden van me zat te kletsen over de schaakclub in Huizen en hoe leuk en gezellig dat toen was. Als 16 jarige (inmiddels staat de 50 aan de deur te kloppen) maakte ik daar mee hoe een man uit zijn stoel viel. Mijn eerste reactie was te gaan lachen, ik dacht dat hij schrok van een goede zet van zijn tegenstander.

Niets van dat al, hij lag te stuiptrekken op de grond. Ik heb toen samen met een ander lid van de club geprobeerd hem te reanimeren, terwijl de man mond op mond beademing gaf paste ik op aanwijzingen van hem hartmassage toe. Het mocht niet baten, een bloedpropje werd de man fataal.

Stel nu dat ik samen met die clubgenoot de man gered had, waren we dan helden geweest? Nu waren we dat in elk geval niet. En ook niet als we met gevaar voor eigen leven geprobeerd hadden hem te redden?

Zijn doktoren, verpleegsters, chirurgen helden? Of doen ze gewoon hun werk? Daar hoor je nooit iets over.

Het wordt hoog tijd de vergeten helden in het zonnetje te zetten, want ze verdienen het net zo goed.

Patrick Kreuning
Ankeveen