Cor Koster

Nooit Meer

Cor Koster uit Nederhorst den Berg schrijft over oude mensen en dingen die voorbijgaan. Deze keer over dingen die hij nooit meer wil doen.

Wie herinnert zich niet het filmpje van Prins Claus die tijdens een officiële toespraak in 1998 zijn stropdas afdeed en weggooide? Hij was toen 72. Mensen ondernemen dit soort acties als ze oud worden. Ze beseffen dat ze jarenlang, soms hun hele leven, dingen hebben moeten doen die ze eigenlijk niet wilden, en ze denken op een gegeven moment: "Ik verrek het. Het kan me niet schelen wat anderen ervan vinden, maar ik doe het niet meer. Weg ermee!" Iets vergelijkbaars zie ik bij m’n twee zussen die allebei lid zijn van de ‘Rode Hoeden’, een club van dames boven de 50 die zich op kledinggebied niets meer aantrekken van wat andere mensen van hen vinden. Als ze een rode hoed en een paarse jurk willen dragen - en echt, het is geen gezicht! - dan doen ze dat gewoon.

Ik moest aan Prins Claus en de Rode Hoeden denken toen ik bezig was een kast met twee deurtjes en zes laden in elkaar te zetten. Je koopt zo’n ding omdat hij niet zo duur is, maar je vergeet even dat hij ongemonteerd geleverd wordt. In de handleiding stond dat het 2 uur kost om 'm op te bouwen. Het kostte mij ruim 8 uur en een bloedblaar op m'n duim waar de schroevendraaier uitgeschoten was. Dat was het moment dat ik zelfbouw toevoegde aan de lijst van dingen die ik niet meer wil doen. Geen doe-het-zelf klussen meer. Nooit meer!

Er stonden al aardig wat punten op die lijst: rennen om de trein te halen, een voorstelling uitzitten waar ik niets aan vind, verjaardagscadeautjes kopen, me laten uitdagen, beleefd blijven luisteren naar iemand die onzin verkondigt. Ik doe het gewoon niet meer; het leven is te kort voor dit soort onnutte bezigheden. In wezen is dit het omgekeerde van een bucket list, de lijst van dingen die je juist nog wèl wilt doen voordat je doodgaat (de tango leren dansen, IJsland bezoeken en zo). Maar terwijl m’n bucket list steeds kleiner wordt, groeit de lijst van wat ik nooit meer wil voortdurend.

Natuurlijk moet je oppassen. Het is erg makkelijk om te roepen: “Ik heb nu de leeftijd bereikt dat ik niet meer hoef….” De mens is namelijk van nature lui, en ouder worden is vaak een mooie smoes om van iets af te komen. Maar toch is het bevredigend om af en toe, heel bewust, iets toe te voegen aan die lijst. Hij heeft trouwens een mooie naam in het Engels, zo’n omgekeerde bucket list:

fuck it list.