(Oud 7) Bucket list

De Engelse term ‘bucket list’ verwijst naar de lijst die je opstelt, meestal alleen in je hoofd, van alle dingen die je wilt doen voordat je dood gaat. De Kilimanjaro beklimmen, een mooie vrouw beminnen, een miljoen verdienen vóór je veertigste, een voettocht maken naar Santiago de Compostella, enzovoort. De term komt van ‘kick the bucket’, wat zoveel betekent als ‘het loodje leggen’ of ‘de pijp uitgaan’.

De lijst van dingen die je zou willen doen vóór je de pijp uitgaat verandert tijdens je leven; er komen (soms) dingen bij, maar er gaan ook (vaak) dingen af. Het idee om een berg te beklimmen geef je op als je een kwart eeuw Marlborough gerookt hebt. Het plan om vóór je veertigste miljonair te worden laat je varen lang voordat je 40 wordt. En het voornemen om op een motor de wereld rond te rijden strandt al gauw op het nieuws over de landen waar je doorheen moet: er lijkt overal wel oorlog te zijn.

Film

Je hoort zo’n lijst eigenlijk ook echt op te schrijven en de dingen die je gedaan hebt door te strepen. Dat gebeurt in de alleraardigste film ‘Bucket list’ waarin Jack Nicholson en Morgan Freeman, beiden met een terminale ziekte, proberen de plannen op hun lijst uit te voeren zolang het nog kan.

Onlangs bedacht ik dat het zinnig was om ook zo’n lijst te maken. Volgens de statistieken resten mij nog een paar jaren vóór ik lichamelijke problemen ga krijgen. Echte beperkingen zijn er niet, financieel kan ik me wat permitteren en m'n vrouw laat me vrij. En ineens werd die lijst belangrijk. Ik wilde per se voor mezelf weten wat ik nog wilde (en kon) doen voordat ik het loodje leg. Ik pakte een vel papier en begon te schrijven.

Tango

Het kostte me een paar uur, maar toen had ik m’n lijst klaar. Een mooie vrouw beminnen hoefde er niet op, want dat doe ik al zo'n 50 jaar. Wat er wèl op staat is IJsland. Vrijwel alle landen in Europa heb ik bereisd, maar IJsland was altijd te ver en te koud. Verder wil ik nog leren hoe je ècht de tango danst. En ik wil…. maar ik hoef hier niet alles te vertellen.

Vanochtend bij het opstaan schoot het in m'n rug; ik kon nauwelijks overeind komen en kon niet meer voor of achteruit. Dat zette me aan het denken. Zo'n lijst is mooi, maar je moet er wel wat mee dóén. Vandaar m'n besluit: zodra ik me weer een beetje kan bewegen maak ik een afspraak met een dansschool voor tangolessen. Want als je iets te lang voor je uit schuift, kan het niet meer, en dat zou nogal stom zijn. Je hebt altijd meer spijt van dingen die je níet gedaan hebt dan van wat je wèl gedaan hebt.

Cor Koster
Nederhorst den Berg