ingezonden brief

Boekesteyn & Natuurmonumenten

Waarom treuren om het verlies van een robuuste, statige Beukenallee op Boekesteyn? Natuurmonumenten heeft immers 2 rijtjes toekomstige woudreuzen teruggeplant. Over 150 jaar is het beschermd dorpsgezicht van ’s Graveland weer hersteld.

De herstelperikelen van Natuurmonumenten leiden tot een verminderd woningaanbod voor boombewonende zoogdieren en vogels. Met name de Rosse vleermuis, die pas in april ontwaakt uit zijn winterslaap, zal het moeilijk krijgen. De zwangere vrouwtjes gaan dan op zoek naar geschikte kraambomen. Veel boomholten zijn dan al bezet door vogels.
Het parkbos wordt stelselmatig ontdaan van zijn natuurlijke elementen; alsof het een klinische behandeling heeft ondergaan. Aftakelende oude bomen worden gekapt en afgevoerd; oude boomstronken gerooid. De Ringslang zal deze elementen node missen; het waren ideale plekken om hoog en droog in de zon te liggen.
Nu staan er talloze Rododendrons in het gelid. De charme van het park is verdwenen. Alles is opgepoetst en aangeharkt. De plantsoenendienst van Natuurmonumenten floreert; exotische bomen en struiken hebben de inheemse flora verdrongen.

Publiekstrekker bij het bezoekerscentrum van Natuurmonumenten
op Boekesteyn in ’s Graveland. Kiezersbedrog?

De recycling van voedingsstoffen is een onmisbare schakel in de kringloop van het milieu. Bomen die decennia lang voedingstoffen aan de bodem hebben onttrokken, worden na afsterven door houtpaddenstoelen weer afgebroken. Dat proces duurt (afhankelijk van de dikte van de boom en de soort) enkele tot tientallen jaren.
Dik dood hout biedt, mede omdat het minder snel uitdroogt, een gevarieerd en stabiel milieu aan een breed scala aan organismen. In Nederland is ca. 40 % van de totale bosfauna gebonden aan dood hout (Siepel, 1992).
Dood hout is ook een voedselbron voor insecten en hun predatoren (o.a. Groene Specht, Egel, Spitsmuis).
Natuurmonumenten bewijst het milieu een slechte dienst door gebiedseigen bronnen te onttrekken. Als zij echt voor betere leefomstandigheden voor planten en dieren wil zorgen, dan leidt het adagium: dood hout is een bron van leven!!

Natuurmonumenten ontpopt zich als een conservator van museumtuinen. Jan en Alleman maar denken, dat het een natuurbeherende organisatie is. De ecologen bij Natuurmonumenten liggen vast in een diepe winterslaap. Boekesteyn wordt hervormd van een authentiek, sfeervol landschap tot een stijlloos, aangeharkt plantsoen, waar alle spontaniteit is uitgebannen.

Jan Loggen
Ankeveen