ingezonden bericht

EN DE WINNAAR IS: DOLF GNODDE…UIT URK!

Door Karin van Hoorn

En daarmee was de spanning eruit bij de deelnemers aan de 16de Nederlandse Kampioenschappen Palingroken.  Juryvoorzitter Wim Kozijn leidde die uitslag in met een persoonlijk praatje: “ik sprak deze man tijdens het roken en hij mopperde een beetje: ik heb een tweede prijs, een vierde prijs een derde prijs gehad maar nog nooit een eerste!” De aanhouder wint!

Yvonne van den Brand, de voorzitter van de VPC, reikt de eerste prijs uit aan Dolf Gnodde. Dolf straalde van geluk.
Foto: WWK/Rik Jungmann

Dolf was blij. Maar ook op de gezichten van de andere, minder-winnende of behoorlijk verliezende, palingrokers was een lach te zien. Het was dan ook weer een ontspannen, gezellige dag, 5 september, in elk geval op de Kortenhoefsedijk.

De wedstrijd

Al vóór tien uur bouwden de rokers hun stands en ovens op.
Rook gaf ‘de dijk’ iets mysterieus. Af en toe scheen de zon door de puur Hollandse wolken.
Om kwart over tien kregen de rokers de laatste instructies en werd hen nogmaals gewezen op de regels van o.a. hygiëne , en dat de scheidsrechter elk “piesertje buiten de wet”, ongenadig zou afstraffen. Daarna konden alle honderdnegen deelnemers hun emmertje wedstrijdpaling halen: “Kweekpaling”, zei het bestuur. De gezichten van de rokers stonden gelaten. “Ze zijn al helemaal schoongemaakt, maar kijk ze nog even goed na. Zet ze goed in ’t zout, niet te lang, niet te kort, niet te veel, niet te weinig!”  
In elk emmertje zes palingen: drie voor de wedstrijd en drie voor het goede doel: de Nederlandse Stichting voor het Gehandicapte Kind. (€ 900,-- opgebracht!!)

Om 12 uur zag waarnemend burgemeester Karen Heerschop hoe de winnaar van vorig jaar, Cor Jansen uit Putten, door het luiden van de bel de wedstrijd voor begonnen verklaarde.

Daar zag je al die mannen ijverig hun vuurtje stoken; het trio Kos, Vlaanderen en Teuwisse, jonge jongens die hun passie vinden in het roken van vis. Kees Voorn.  Wim Miedema sr. En jr. Jaap Taal. Allemaal mannen. Máár…kijk, een schoolbord: Paling van Gré is altijd oké!
Gré van der Smissen is vrouw en de vijfde generatie palingrokers.
“Ik ben op het water geboren”, zegt ze. “In Akersloot”. Dit jaar doet ze voor de eerste keer mee, de eerste keer in Kortenhoef, maar ook in andere plaatsen. Er staan drie zilveren bekers op de toonbank. Ze doet net mee en heeft al drie prijzen gewonnen. “Dit is een thuiswedstrijd, want ik woon in de Hilversumse Meent”. Er komt een piepjong meisje aan: “Dit is mijn dochter Nienke, dertien jaar” zegt Gré trots. De zesde generatie hobby-palingrokers komt eraan.

Gré van der Smissen met dochter Nienke.
Foto: Karin van Hoorn

Sfeer

Ondertussen is de lucht boven de dijk vervuld van beuken-, eiken- en kersenhout. De ovens staan op 65 – 80 graden. De paling rookt. “een half uur, een uur, kweekpaling is lastig!”
De braderie en de rommelmarkt worden goed bezocht.
Af en toe stort de hemel een emmer water over de bezoekers.
“Gezellig hè”, roepen kennissen naar elkaar.
“Ik vind het een schande”, hoor ik ook roepen. “Weet je wel, hoe paling aan z’n eind komt. Als je dat weet, eet je nooit meer paling.”.
“Wat is het oer-Nederlands”, roept een buitenlandse gast.
Het terras bij de vip-tent is vol. Bier en koffie in overvloed. Af en toe zie je mensen versgerookte paling peuzelen.
Broodjes paling gaan gul over de toonbank. In de tent zingt het Shantikoor Skuytevaert vrolijke zeemansliederen. “als het Shantikoor vóór ons is, is ons optreden altijd veel te laat”, grinnikt een van de Aalzangers uit Harderwijk. Maar tegen het eind van de middag zingen ze gezamenlijk de zeesterren van de hemel. Iedereen zingt het “singing ayay yippie yippie jee” mee.

Het is twee uur. Tot drie uur kan de paling naar de jury worden gebracht.
“kweekpaling is moeilijk”, verzucht een roker. “Kijk nou eens: léér”.
Een andere treurige roker: “ik krijg er maar geen kleur op”.
“Dan had je ander mot moeten gebruiken” zegt een collega.

De jury zit achter gesloten deuren. Maar heel even mag ik in het heilige der heilige binnenkomen voor een sfeerfoto, “Even, even, ja, nu weg!” zegt de scheidsrechter…

De jury aan het werk. Minutieus wordt iedere paling beoordeeld.
Foto: WWK/Douwe van Essen.

De prijzen

En dan begint het wachten. Niet lang, want de jury is het vrij snel eens. De jury bestaat uit twee beroepsrokers: Aalt Klaasen en Theo Schilder; Erik de Boer, kok van restaurant Lakes, Mariëtte Lugterink, directeur van het Nederlands Visbureau; Karen Heerschop, waarnemend burgemeester van Wijdemeren en Menno Loohuizen, medeoprichter van het NK kampioenschap Palingroken, onder leiding van voorzitter Wim Kozijn: “het roken is dit jaar buitengewoon goed geslaagd. Dit jaar moesten we zelfs drie palingen opnieuw proeven, de deelnemers ontlopen elkaar niet veel…maar de jury was eensgezind: de kampioen is lekker zout, heeft een goeie rooksmaak en een goeie structuur”.

De bloemen zijn er, de prachtige prijzen staan ook op de tafel, en juryvoorzitter Kozijn begint met de prijs voor de leukste, origineelste stand:
Kees Voorn uit Utrecht. Opa Paling, wordt ie genoemd: zijn kleinkinderen zijn trots op Opa. Hij krijgt een zoen van de waarnemend burgemeester. Nou? Dat gebeurt je toch alleen maar in Kortenhoef tijdens de NK Palingroken?

Als Dolf Gnodde zijn eerste prijs in ontvangst neemt, verdringen fotografen zich om de blije rokers. Dolf is heeft een dankwoord: “Jarenlang heb ik andere rokers geholpen met hout, met rook, en nooit haalde ik een prijs, zij wel! Vandaag heb ik een prijs, vandaag is mijn dag. Dank je wel!””

Het was een geslaagde dag. De politie kon rustig meegenieten, hoefde dus niet in vervelende aktie te komen. De dames van de EHBO hebben ook gezellig met elkaar kunnen bijpraten: de pleisters en pilletjes bleven in de EHBO-koffertje. Het organisatiecomité onder leiding van voorzitter Yvonne van den Brand kan tevreden zijn!