Het openbaar vervoer is compleet ontregeld door de sneeuw. De informatievoorziening aan reizigers door de NS laat het volledig afweten.
Haperende informatievoorziening
Op het journaal waren vandaag de beelden te zien van mensen die thuis op de website van de NS nog lazen dat hun trein reed. Op het station aangekomen stond die trein ook op de borden. De conducteur wist echter te vertellen dat die trein niet reed. Na vijf minuten werd het hele electronische bord schoongepoetst en stond er geen trein meer op. Ja, en dan?
Gestrand op Weesp
Van iemand die dag in dag uit gebruik maakt van de trein tussen Hilversum en Amsterdam WTC kregen wij onderstaand YouTube filmpje. Bij de terugtocht naar Hilversum strandde hij vanmiddag op station Weesp, samen met honderden andere reizigers richting Hilversum. En dat terwijl het flink dooide...
De enige oplossing die hij zag om thuis te komen, was om een taxi te nemen. Niet goedkoop, maar wel de enige afzienbare wijze van vervoer en comfortabel.
Honderden gestrande reizigers op het open winderige perron van Weesp.
(Dubbelklik op het beeld om het schermvullend te bekijken.)
Mislukte privatisering
Deze chaos is een direct gevolg van de volkomen mislukte privatisering en opsplitsing van de NS in de jaren negentig. Prorail moet winst maken en investeert dus niet in apparatuur om wissels te ontdooien. De NS bezuinigt op het onderhoud, waardoor de winstcijfers opgekrikt worden, maar treinstellen regelmatig uitvallen. Informatievoorziening aan de reiziger kost alleen maar geld. Dus vertrouwt de NS op electronische borden die geen idee hebben van de chaos in de echte wereld (maar wel lekker goedkoop zijn) en het af laten weten.
En dan hebben we het niet over vierkante wielen, blaadjes op het spoor, warmte, kou, wind, regen of andere verschijnselen die de smoezen opleveren om slechte service te leveren.
Wat zou het mooi zijn als die privatisering wel gelukt was. Dan had de NS nu geen klant meer over.
En wie draait er op voor de kosten en het ongemak? De maatschappij. De reiziger die niet van zijn werk naar huis kan en voor veertig euro een taxi moet nemen ondanks het feit dat hij een duur abonnement heeft. En natuurlijk zijn werkgever die weer een dag met de helft van het personeel moet draaien omdat de infrastructuur de sneeuwval niet aan kan. En zijn collega's die moeten overwerken om de gestrande collega te vervangen.
En de regering? Die regeert op papier over organisaties die op afstand zijn gezet waardoor ze onaantastbaar werden voor het kabinet en de tweede kamer. Met hun vorstelijke salarissen lachen de bestuurders van al die organisaties de gewone burger en de tweede kamer uit. Niemand die ze wat doet. Ze staan op afstand. Toch?
We hebben het maar even niet over de ongebruikte Betuwelijn en de onbrukbare HS-Lijn. Voor dat geld had de zaak dezer dagen vlekkeloos kunnen draaien.