In De Zijlijn

Zwijgende Democratie

We kennen in Nederland vier soorten verkiezingen. Voor de gemeenteraad, provinciale staten, de tweede kamer en het Europees parlement. En nog eentje. Stil, volkomen ondergesneeuwd en wellicht irrelevant. De waterschapsverkiezingen. (Referenda zullen we niet meer krijgen, nadat Den Haag zo geschrokken is van het nee tegen Europa.)

In november zijn er weer waterschapsverkiezingen. Dit is dan ook de enige tijd waarin wij als burgers iets horen van de mensen die graag door ons gekozen willen worden om ons te vertegenwoordigen. Nu hebben zij het oog laten vallen op een zetel en roeren zij de trom. De persberichten beginnen binnen te stromen. Vandaag weer eentje van het CDA.

Nadat de verkiezingen zijn geweest, horen we vier jaar lang niets meer van ze. Doen wanhopige burgers, in de knel door de AGV bureaucratie, tevergeefs een beroep op de door hen gekozenen. Verschijnt er geen enkele uitspraak, persbericht of welke publieke uiting dan ook van de zijde van het democratisch gekozen waterschapsbestuur. Of wordt publiekelijk rekenschap afgelegd van het beleid en de uitgaven als dank voor het vertrouwen dat wij, de kiezers, in hen gesteld hebben en de betalingen die wij hen doen. Inspraak wordt niet geduld, zoals blijkt uit een bericht dat Ton Vendrig onlangs stuurde.

Verkiezingen geweest, de buit binnen en verdeeld, de dijkgraaf trekt de deuren weer voor vier jaar achter zich dicht. Tot over vier jaar, als de lijsttrekkers even uit hun jarenlange winterslaap ontwaken om de media te bestoken met hun wervende praatjes.

Spreekt hier frustratie uit? Ja! De WWK wordt om de vier jaar bestookt met persberichten, wervende teksten en goede voornemens van mensen die om welke reden dan ook in het bestuur van het Waterschap willen plaatsnemen. Daarna horen wij niets meer van hen. Absolute radiostilte. Nada. Niente. Niks.

Dat geldt voor de gemeentelijke politiek ook wel een klein beetje, maar nadat het campagnegeweld is geëindigd, krijgen wij nog steeds meningen, verklaringen en persberichten van de meeste politieke partijen, zoals dat hoort in een democratie.

Bij het Waterschap is dat anders. De partijen die op gaan voor het Waterschap misbruiken de pers om de kiezers te mobiliseren, maar ze geven er niets voor terug. En daar pas ik voor. Ik ben voor een levendige democratie waar iets te kiezen valt, maar daar hoort ook bij: publiek verantwoording afleggen, standpunten verdedigen en opkomen voor onrecht dat burgers wordt aangedaan.

Wijdemeren betaalt

En dan nog dit. De fractievoorzitters van CDA, VVD en PvdA hebben gezamenlijk aan het college gevraagd om de verkiezingscampagne voor het waterschap te faciliteren. Het college heeft daarin op 14 oktober toegestemd. En dus worden er door de hele gemeente borden opgesteld op de bekende plaatsen, waar de waterschappers hun verkiezingsaffiches kunnen ophangen. Kosten? € 1.400 plus twee en dertig uur inzet van de afdeling Wijkbeheer. Je zou verwachten dat het waterschap die kosten betaalt, want Wijdemeren houdt het hoofd nauwelijks boven water lazen wij gisteren. Niet dus.

Niet alleen wil het waterschap gratis meeliften in de media, ook Wijdemeren moet mee betalen aan de campagne voor het waterschap die leidt tot..., zwijgen.

Rik Jungmann