ingezonden brief

Het kriebelt me bij het lezen van het stukje over Uruzgan van Bob Colijn.
Met name het stukje: ïk zou mijn zoon nooit laten gaan".

Als je kinderen hebt wil je altijd het allerbeste voor hen. Ook geen blootstelling aan gevaren hoort daar natuurlijk bij. Maar, elke opvoeder moet ook rekening houden met de eigen wil van een kind. Je verbiedt een kind van boven de 18 zeker niet om een diepgeworteld plan uit het hoofd te zetten.

Marc had al vele jaren gedachten om bij het leger te willen.
Zo nu en dan kwam dat ook in de klas ter sprake, met de nodige discussies soms. Ook nadat hij bij mij op school zat hebben we er nog weleens over gesproken. Maar, je gaat toch niet alleen van het ergste uit als je plannen maakt?

Op Hyves is een maatje van hem een aktie voor steunbetuigingen gestart die loopt als een trein!!!

Natuurlijk, kan ik stellen, omdat ik Marc een beetje meen te kennen.
Bob, het machteloze gevoel dat het door mij gewraakte zinnetje bij familie en bekenden van hem verergert is vast niet je bedoeling geweest, gezien de rest van het stukje. Toch had dat er beter niet in kunnen staan!

Laten we hopen dat Marc de moed en de kracht bij elkaar kan rapen om te proberen met z'n situatie om te gaan. We zijn met velen bereid om onze Held te helpen!

Cor Lam
Loosdrecht

Update 16-1-2008, 9.33:

Beste redactie,

De maker van de hyves pagina voor Marc van de Kuilen vroeg me zojuist om de gegevens ervan ook op de webkrant te zetten.
Als toevoeging op mijn reactie zou ik dat erg op prijs stellen.
't Is:
http://marcvandekuilen.hyves.nl/
Alvast bedankt, ook namens Keng en al die anderen.

Cor Lam
Loosdrecht