In De Zijlijn

Dat was dan 2008. Het laatste bericht. Een bewogen jaar met hoogte- en dieptepunten. Op wereldniveau de verkiezing van Barack Obama als hoogtepunt, met Jesse Jackson van ontroering in tranen. Een beeld dat op het netvlies bljift hangen.

Dieptepunten te over. De kwesties Zimbabwe, Darfur en een aantal natuurrampen. Oorlog in onze achtertuin tussen Georgië en Rusland. De dag na Kerstmis de bombardementen van de Gaza Strook. Zeeroverij in Somalië.

De vangst van Karadjic. Gevoelsmatig geen hoogtepunt en geen dieptepunt, maar wel goed dat het recht zijn loop krijgt.

Nog wat dichter bij huis. Tot midden dit jaar een vrijwel grenzeloos optimisme. De regering die morgen de BTW tot 20% wilde verhogen. Lage werkloosheid. Een economie die draaide als een tierelier. En toen. In september en oktober stortte de hele boel in elkaar.

Banken in de VS gingen over de kop. De Nederlandse Bank wist al lang dat het fout zat in IJsland, maar hield zijn kaken stijf op elkaar. Na oktober bleek Wouter Bos, tot zijn eigen verbazing plotseling de eigenaar van de genationaliseerde ABNAMRO, (waarvan vandaag weer een topman met enkele miljoenen naar huis ging).

De ene na de andere bank vroeg steun. De aandeelhouders van Fortis bleken grotelijks belazerd door het bestuur van hun bank. In de Tweede Kamer zaten de gezamenlijke bankiers er bij alsof ze Alice in Wonderland waren. Geen greintje deemoedigheid voor de fouten die ze misschien gemaakt zouden kunnen hebben. Wat een ontluisterring in twee, drie maanden tijd. Wat volgde was de echte economie. De bouten en de moeren, in plaats van de onbegrijpelijke financiéle bedenksels waarmee de bubbel opgeblazen was. En dit is nog maar het begin.

Uw baan staat op de tocht, uw bedrijf komt in de problemen, uw pensioen groeit niet mee met de inflatie. En zo hebben en krijgen we allemaal, in meerdere of mindere mate, met de gevolgen te maken.

De politiek. Vragen, vragen, vragen. Waarom is het CDA toch zo tegen een onderzoek naar de manier waarop wij de oorlog in Irak ingerommeld zijn? En dat terwijl Bush en Blair inmiddels beiden hebben toegegeven dat er helemaal geen dreiging was. Toch wat te verbergen? Zelfs partijgenoot Herman Wijffels vindt nu dat er openheid van zaken moet worden gegeven, evenals de VVD.

Zag u minister Guusje Ter Horst in Zembla? Klokkenluider Ad Bos, die de overheid miljarden euro's bespaarde door de bouwfraude te openbaren is aan lager wal geraakt en woont in een camper. Hij werd zelf vervolgd maar vrijgesproken. En wat biedt Guusje hem per brief aan als genoegdoening? Een sollicitatietraining. En dat terwijl Ad 61 jaar is. Guusje deed dat volstrekt serieus, met droge ogen. En ze had, zo te zien, niet net een paaltje omver gereden. Treurig.

Nog wat dichter bij huis. Vragen, vragen. Wat is er nu echt gebeurd tussen de SV 's-Graveland en wethouder Wim Lorjé, waardoor de wethouder steeds opnieuw met overtuiging verklaarde dat er een akkoord was. Terwijl dat steeds niet zo bleek te zijn. Begreep hij het niet? Speelde hij mooi weer? Draaide de SV keer op keer zijn kar om zo de wethouder op het verkeerde been te zetten? En wat wilde de SV Loosdrecht bereiken met die rare brieven, die ze steeds verstuurden als het er op leek dat 's-Graveland zijn zin zou krijgen. De coalitie schoof de hete aardappel steeds voor zich uit door weer een onderzoekje, bemiddelaars en wat al niet meer voor vertragingstactieken om maar niet te hoeven besluiten. Wat heeft de raad geleerd van dit gebed zonder end?

Vragen. Waarom ging wethouder Wim Neef volkomen onverwacht vervroegd weg? Had dat te maken met de verhalen over dat geld dat (ten onrechte?) op zijn rekening terecht was gekomen? Of was het toch zijn gezondheid? We weten het niet, want een openbaar debat is er nooit over gevoerd.

Vragen. Was het de VVD die de eigen wethouder wegstuurde? En waarom dan? In de raad werd er met meel in de mond over gesproken. En hoe zit het met dat persbericht over de verkoop van de Dobber? Wist echt helemaal niemand, behalve Wim Lorjé, daarvan, zoals het college nu beweert? Dat kan toch niet waar zijn? Waarom zegt het college nu dat Lorjé alles in zijn eentje deed zonder ambtenaren erbij, terwijl de andere deelnemers aan die gesprekken zeggen dat dat niet waar is? Wie moeten we geloven? Het college? Of, veel erger, want de bijl aan de wortel van de democratie , het college niet?

Burgemeester Don Bijl sprak van imagoschade voor Wijdemeren. Dat is maar zeer betrekkelijk, want overal treden wethouders af. De imagoschade naar de burger toe is mijns inziens groter. Door het gebrek aan transparantie over al die vragen die de burger het afgelopen jaar bezighielden over hun gemeentebestuur en het gebrek aan het afleggen van politieke verantwoordelijkheid in het openbaar, zoals Kees Bosdijk zeer terecht opmerkte.

Voor 2009 hoop ik dat er wat helderder, sneller, daadkrachtiger en bovenal geloofwaardiger politiek bedreven wordt in Wijdemeren. Ook als het gevolg vervelende besluiten zijn.

Maar er is hoop. Aan het eind van 2009 zitten we al weer in de campagne voor de verkiezingen van maart 2010. Dan moet er wel geprofileerd worden.

Ik wens u en de uwen een fijne oudejaarsavond en een heel gelukkig, gezond en voorspoedig 2009 toe.

Rik Jungmann