Ingezonden Brief

Reactie op de emotionele berichten van mensen op de bomenkap

Ik kom al sinds 1964 zeer regelmatig in Kortenhoef. Logisch, ik woonde in Hilversum en mijn vriendin (nu al heel lang mijn vrouw), woonde in Kortenhoef. Nu wonen we zelf al weer 13 jaar in Kortenhoef. Ik heb in die tijd ook zeer regelmatig foto's gemaakt van de Leeuwenlaan. Ik ken de laan letterlijk iedere centimeter. In die jaren is er veel gebeurd. Het WAS de mooiste laan.... 20 jaar geleden. Het verval is al een hele tijd geleden ingezet. Er zijn ook al heel veel bomen tussenuit gehaald in die jaren. Door dat verwijderen van die levensgevaarlijke bomen krijgen de buren het ook weer moeilijker. Beuken kunnen niet tegen directe zon op de schors. Dan verdrogen ze. Door de aanleg en verbetering van fietspad en weg is ook schade gedaan aan de bomen. Naast het veelvuldig zoutstrooien heeft de wegbeheerder ook nog eens het oppervlak van de berm geschaafd.Een paar keer zelfs, om het water snel; van de weg te krijgen. Beuken echter wortelen ook in de bovenste laag, ze hebben daar veel fijne wortels die onmisbaar zijn voor een goed functioneren. Die zijn weggehaald met het schaven. Eiken hebben dat veel minder.

Daarnaast zijn de bomen ca 160 jaar oud. Ik heb geprobeerd de ringen te tellen en ik denk dat ik er niet ver naast zit. Dat is heel oud voor beuken in Nederland. Het is altijd vervelend als zulke oude bomen niet meer in staat zijn om zichzelf goed in stand te houden. In een bos kan zo'n boom nog jaren doorkwakkelen en tenslotte ten prooi vallen aan schimmels, woonplaats bieden aan talloze diersoorten en instorten. En juist dat laatste is langs een weg een beetje vervelend. Een dikke tak weegt al snel 800 kilo... Ik hoop wel dat alle "huilers"zich dat realiseren!
Ik kom nu dagelijks eens kijken bij de kap, ik heb vlak voor de werkzaamheden ook alle inkervingen gefotografeerd. De mens schijnt een onbedwingbare neiging te hebben namen te snijden in beuken. De oudste is van eind 1800! Binnenkort breng ik daar een boekje over uit.

Maar ik heb ook eens gekeken hoe ziek en aftands de bomen nou echt waren. Heel erg ziek! Ik heb geen gezonde beuk kunnen vinden. Ook dat heb ik gefotografeerd. Van aangetast tot compleet verrot. Soms zelfs zo erg dat je je afvraagt hoe het mogelijk was dat de boom nog stond. Een niet verrotte rand van hooguit 10 centimeter! Een enkele was al helemaal dood, dat kon iedereen zien vanwege de prachtige porseleinzwammen. De enige bomen waar niets mee aan de hand was, aan de stam te zien, waren de eiken en de lindes. Een enkele eik en linde laten staan is echter geen gezicht, maar als je zegt "zonde" dan is het voor die bomen. De beuken waren echt allemaal rot. Daar heeft Natuurmonumenten dan ook een probleem mee. Ze hoopte de beuken als zaaghout te kunnen verkopen. Dat lukt dus niet. De kwaliteit is zo slecht dat geen handelaar er meer voor geeft dan voor brandhout.

We mogen dus wel blij zijn dat de laan gekapt is. Nu komt er weer een laan voor terug en ja, ik zal het niet meer meemaken dat het een monumentale laan is. Daar leven we nu eenmaal te kort voor, maar wanneer je het nu niet doet, of half doet, dan ontneem je de generaties na ons dus het recht op een mooie, evenwichtige laan. En dat is wel heel kortzichtig nietwaar? 3 foto's hierbij. Een gezonde beuk heeft mooi lichtbruin hout. Kernhout is iets donkerder roodbruin. alle donkerbruine en zwarte strepen en vlekken duiden op schimmelaantasting (rot) En de inscriptie uit 1885! Het moet toen al een beuk geweest zijn met een redelijke omvang omdat je er anders vrij moeilijk een tekst op kwijt kon. De boom is ook niet geweldig in omvang toegenomen, wat ook duidt op een bijzonder slechte standplaats. Anders was de tekst zo uitgerekt dat ie vrijwel onleesbaar zou zijn.

Met vriendelijke groeten,

Martin Stevens
Kortenhoef