Ingezonden Bericht

Er is veel leed in de wereld

Bedekt door een uitbarsting van feestelijkheden bleef het leed onaangeroerd en onbesproken. De wijn vloeide rijkelijk, de hapjes gingen onafgebroken in het rond, de bloemen zorgden voor kleur en fleur, cadeaus werden van hun glanspapier ontdaan, en dat alles in een ambiance van recepties, opgewekte vergaderingen en zoveel lovende woorden dat je er beroerd van werd. Waar komt toch die gewoonte vandaan om mensen uit te luiden met een opsomming van zoveel geweldige kwaliteiten, dat de argeloze toehoorder meent een afscheid mee te maken van wezens die zich kilometers verheffen boven de gemiddelde menselijke maat. Ooit heb ik eens iemand meegemaakt, die bij het beëindigen van zijn dienstverband zijn burgemeester en wethouders verrot schold en dat was een hele verademing.

Het leed was er natuurlijk wel, het bleef op de achtergrond maar het is goed het hier maar eens te benoemen.

Het leed van Bert Nagel , die nog zo graag was doorgegaan, maar door het CDA werd geofferd vanwege de collegebreedte. Hij blijft in de raad, maar zelfs het voorzitterschap van de fractie zat er niet voor hem in.

Het leed van Ties Hagen , die de rest van zijn leven een motie van wantrouwen moet meedragen, destijds ingediend door zijn lieve vrienden van Dorpsbelangen Loosdrecht en die een smet veroorzaakte op zijn kortstondige loopbaan. Hij lijdt er niet onder maar toch...

En ten slotte het leed van Yvonne Siemons , uitgerangeerd en geroyeerd door haar eigen partij, die ze vier jaar geleden als lijstaanvoerder naar een spraakmakende overwinning voerde. Haar noodsprong op het zinkende schip van D66 mocht niet baten en al haar woorden van nu, die ons moeten doen geloven dat ze blij is met dit einde kunnen haar teleurstelling niet verhullen. Daar was haar felle uithaal naar raadslid Gert Zagt na afloop van de vorige raadsvergadering te welsprekend voor.

Ook de lokale politiek is hard. Je aardigste collega's laten je zo nodig vallen als een baksteen. Het maakt niet uit of je briljant was, of min of meer onopgemerkt je werk deed. Resten de lovende woorden aan het einde van de rit, waarvan je zelf ook weet dat het allemaal onzin is.

Putter