Ingezonden brief

Stuur de commissie op cursus

Open brief aan B&W (juni 2003).

Geacht college,

Ik wil u mijn medeleven betuigen met het feit dat u moet werken met de raadscommissie "Bestuur en Middelen". Het moet een uiterst frustrerende ervaring zijn.
Op 5 juni sprak de commissie over uw voorstellen om iets te doen aan het tekort op de begroting. Vanaf de publieke tribune hoorde ik aan wat er gezegd werd door de leden van de commissie. Ik moet toegeven dat sommige commissieleden een paar behartenswaardige opmerkingen maakten, waar u uw voordeel mee kunt doen. Voorts is het natuurlijk aardig om te weten dat D66 en Dorpsbelangen op de barricaden staan voor de kerstpakketten van de ambtenaren.

Maar wat voor u zeer frustrerend moet zijn, is het onvermogen van de commissie om tot een advies te komen. U vroeg bij monde van wethouder De Kloet om rugdekking voor het college. U wilde een uitspraak over de vraag of uw college op de goede weg is met het voorlopige voorstel: een pakket aan maatregelen (bezuinigen op een aantal gebieden, en verhoging van de OZB). Uw vraag was terecht. Immers, het is de wettelijk voorgeschreven taak van een commissie om advies aan B&W te geven. Maar wat bleek? Geen van de commissieleden - en dus geen van de politieke partijen - durfde die vraag te beantwoorden. Men verschool zich achter algemeenheden, wilde meer informatie, was bezorgd over wat er allemaal nog over ons heen kon komen, enzovoort. Het was volstrekt duidelijk dat uw voorstel - de Nota Heroverwegingen 2003-2006 vast te stellen - alleen maar een principe-uitspraak verlangde over de vraag of B&W met deze uitgangspunten en deze aanpak op de goede weg waren. Men had het antwoord ook makkelijk kunnen geven. Het antwoord zou typisch iets moeten zijn als: "We weten dat er een tekort is. Daar moeten we wat aan doen, namelijk een combinatie van bezuinigen en belastingverhoging. Dat is ook precies wat u voorstelt. Met een paar bezuinigingen zijn we het niet eens, dus daar kunt u alvast rekening mee houden als u straks uw definitieve voorstellen voorlegt. Maar we zien ook wel dat uw methode de enige mogelijkheid is. Wij hebben althans geen alternatief. Dus: onze zegen heeft u. Ga door!"

Toen geen van de leden van de commissie een dergelijk uitspraak wilde doen, riep wethouder De Kloet geërgerd uit dat de commissie kon praten wat ze wilde, maar dat het college gewoon doorging met de aanpak. Men luisterde enigszins gniffelend naar de wethouder. "Die De Kloet toch! Die kan altijd zo leuk uit de hoek komen...". Wat niemand leek te beseffen is dat uw wethouder met die uitval de hele commissie buiten spel zette. Elke zichzelf respecterende commissie zou bij zo'n opmerking direct gezegd hebben: "Af, De Kloet! Terug in je hok!" Maar elke zichzelf respecterende commissie zou een advies gegeven hebben, waardoor De Kloet die uitbarsting nooit had hoeven hebben. Het is dan ook niet zo dat uw college de commissie marginaliseerde; dat deed de commissie zelf.

Tenslotte... Ik heb wèl een advies voor uw college. Trek wat geld uit om uw commissie een cursus te laten volgen. De voornaamste onderwerpen zouden moeten zijn: het deelnemen aan - en het leiden van - vergaderingen, en mondeling presenteren. Maar laat de cursusleider de eerste ochtend besteden aan een uitvoerige beschrijving van de taak van een raadscommissie. Want het is de commissieleden nog steeds niet duidelijk waar ze eigenlijk voor ingehuurd zijn.

U veel sterkte wensend,
Cor Koster