Vanmorgen diende het hoger beroep dat Wijdemeren instelde tegen twee bewoners van de Cannenburgerweg over de grond die de gemeente claimt in het kader van Snippergoen.

Vier jaar

Een deel van de stedenbouwkundige visie waarmee het begon.
De Cannenburgerweg in Ankeveen.
In rood de grond die de gemeente huis aan huis claimde bij de revindicatie.
Dat rood loopt bijna langs de hele weg.

De zaak sleept zich al vier jaar voort. Hij werd begonnen toen de gemeente medio 2011 de stedenbouwkundige visie over bedrijventerrein De Slenk publiceerde. Daarin was te zien dat de helft van de voortuinen op de Cannenburgerweg in Ankeveen was verdwenen en als weg was ingetekend. Nadat eind december 2011 609 (stuitings) (landje pik) brieven waren verstuurd naar adressen in heel Wijdemeren waarin de bewoners op een kaartje werd aangeduid welke grond van de gemeente zij "ingepikt" hadden en waarin zij werden gemaand om binnen een maand te laten weten of zij de geclaimde grond wilden ontruimen, huren of kopen (het revindicatieproject) gebeurde er van alles.

Schuin fotograferen

Sommige bewoners reageeerden niet, anderen hadden geen geld om te huren of te kopen en ontruimden de omstreden grond en weer anderen huurden of kochten de grond. En tien, twintig bewoners begonnen een rechtszaak. De kaartjes waren vervaardigd door het kadaster in opdracht van Wijdemeren. Die kaartjes werden door Wijdemeren gebruikt zonder meting op de grond, in de veronderstelling dat zij 100% correct waren. Later bleek dat de kaartjes gebaseerd waren op luchtfoto's die last hebben van skew (schuin fotograferen waardoor de meting niet meer correct is en flink af kan wijken). Inmiddels geeft ook de gemeente toe dat de kaartjes niet altijd klopten. Dat werd door Eiffel medegedeeld tijdens de laatste Snippergoen info-avond in Loosdrecht en ook vandaag werd dat bevestigd in de rechtszaal, waarbij de gemeente uitdrukkelijk benadrukte dat zij de "foute" kaartjes voor veel geld zo van het kadaster had ontvangen en gebruikt en dus de handen in onschuld wast.

Eerste zaak gewonnen

Op 24 januari vorig jaar kwam de zaak van de twee Ankeveners voor het eerst voor de kantonrechter in Amsterdam. Daar werd het antwoord gezocht op de vraag of de heg van de Cannenburgerwegbewoners al meer dan twintig jaar als erfafscheiding had gediend. Met foto's en getuigenverklaringen konden de Ankeveners aantonen dat de heg daar al van voor 1970 (40, 50 jaar) stond. De rechter sprak dan ook uit dat de claim van de gemeente verjaard was (zeer ruim langer dan 20 jaar) en stelde de Ankeveners op 2 juni vorig jaar in het gelijk.

Belang van Wijdemeren

In januari van dit jaar ging Wijdemeren op de laatste dag dat het nog kon in hoger beroep tegen de uitspraak van 2 juni vorig jaar. Het belang van de gemeente is groot. Langs de Cannenburgerweg in Ankeveen speelt de kwestie huis aan huis. Verliest de gemeente de zaak, dan schept dat een precedent en kunnen de andere bewoners van de Cannenburgerweg die al gekocht, gehuurd of ontruimd hebben wellicht hun grond terug gaan claimen.

U bent het eens!

Die zaak diende vandaag in Amsterdam. De rechter opende na de pleidooien met de vaststelling dat de beide partijen het in feite eens zijn. Dat leidde even tot wat verbazing. Daarmee bedoelde zij echter dat de gemeente niet meer de oorspronkelijke 155 m2 claimt, maar de ca. 70 m2 die na meting van het kadaster en de correctie van het oorspronklijke kaartje overbleef als twistpunt. Ook betwist de gemeente niet dat de heg langs de weg daar al langer dan 40 jaar staat.

In bezit genomen?

Wat de gemeente wel betwist is of de omstreden grond door de Ankeveners in bezit is genomen. Als iets niet in bezit is genomen, dan is verjaring immers niet aan de orde. Een simpel voorbeeld, als u vier stoeltjes en een tafel op de stoep zet is het volstrekt duidelijk dat die grond door u gebruikt wordt, maar bezit is van de gemeente. Zet u er een laag hekje een paar bielzen of een rijtje bakstenen omheen, dan wordt het iets minder duidelijk, zeker als de gemeente er jarenlang niets tegen doet. Zet u er een hoge muur of een afsluitbaar hek omheen, dan heeft u dat stukje duidelijk in bezit genomen, begint de verjaring van 20 jaar te lopen als de gemeente er niets tegen doet en wordt het uw eigendom na 20 jaar. Over dit soort zaken zijn veel rechtszaken gevoerd die van geval tot geval verschillende uitkomsten geven.

De advocaat van de gemeente hield een doorwrocht betoog waarin zij stelde dat een haag onvoldoende afscheiding is om aannemelijk te maken dat de grond achter de haag overduidelijk in bezit is genomen door de persoon die de haag daar geplaatst heeft. Als gevolg daarvan kan verjaring volgens haar niet optreden en is de grond nog steeds in bezit van de gemeente. Zij verwees daarbij naar uitspraken in andere zaken waar die redenering gevolgd werd.

De advocaat van de Ankeveners bracht daar tegen in dat het al minstens veertig jaar of langer voor iedereen volstrekt duidelijk is dat de tuin van de Ankeveners tot pal aan de weg loopt, in de loop van de jaren daarvan afgescheiden met verschillende soorten heg en schaaldelen. Ook betoogde hij dat de Ankeveners een brief van de gemeente kregen waarin hen verzocht werd om hun overhangende heg te snoeien.
Het recente besluit van het college om het oordeel van verjaring in handen te leggen van een eigen medewerker noemde hij in strijd met het gelijkheidsbeginsel. De één moet jarenlang rechtszaken voeren met een zware bewijslast en hoge kosten, de ander hoeft nu slechts voor de Wijdemeerse medewerker aannemelijk te maken dat er sprake is van verjaring. De medewerker van de gemeente die bij de rechter het woord voerde bestreed deze zienswijze. Volgens haar was het beleid altijd al dat verjaring erkend wordt als die bewezen kan worden, maar dat er nu alleen mandatering van het college naar de betreffende medewerker heeft plaatsgevonden.

Actieprijs

De rechter wilde weten hoe groot het financieel belang is dat beide partijen hebben, om ze eventueel tot elkaar te brengen. De gemeente gaf daarbij aan dat er nu een tijdelijke lage actiekoopprijs is voor grond van € 100 per m2 in het kader van het project Snippergroen of een huurprijs van € 5 per jaar per m2. In het geval van de Ankeveners derhalve € 7.000 koop of € 350,-- p.j. huur. Niet zo heel veel dacht de rechter. Toen daar echter tegenin gebracht werd dat de oorspronkelijke claim 155 m2 was tegen € 255 per m2, ofwel bijna € 40.000 en de Ankeveners niet meegenomen zijn in het Snippergoenproject en dus ook nooit een dergelijk aanbod kregen, begreep zij dat dat niet aan de orde was. (Nog afgezien van het principe dat je niet je eigen grond koopt als je daarvan overtuigd bent.)

Muurtje wel, haag niet

Van de gemeente wilde de rechter weten wat wel een afscheiding is die voldoende zou zijn om in bezit neming aannemelijk te maken. De medewerkster van de gemeente vond dat bijv. een muurtje van pakweg anderhalve meter hoog wel het bewijs van inbezitneming en dus verjaring zou aantonen, maar een haag niet.

Het Gerechtshof Amsterdam zal naar verwachting op 25 augustus uitspraak doen.

Dossier Revindicatie