ingezonden bericht  
               
            IJS  
            Valt er nog wat te zeuren? Is er dan heden helemaal geen  kritiek op het gemeentelijke reilen en zeilen mogelijk?  
             Er waren toch commissievergaderingen. Er zijn toch wel een  paar vreemde dingen gezegd, die enig commentaar behoeven. Nee, allemaal tot uw dienst  maar nu even niet. Nu is Wijdemeren omgetoverd in sprookjesland en dan  is er voor scherpslijpers genre Putter geen  plaats. Het gemeentebestuur met zijn niet te bevatten miskleunen ligt op deze  winterdagen diep in de schaduw van de stralende winterzon, die plassen en  sloten aangenaam rondom het vriespunt houdt.  
            Vraagtekens bij die rare Dobberrel, waarbij eerst een  zogenaamd solistisch opererende wethouder de schuld kreeg, die vervolgens wist  duidelijk te maken dat hij keurig met verslagen en een ambtenaar had gewerkt,  welnu dat vraagteken blijft onaangeroerd op het toetsenbord staan.  
            Over de wereldprimeur van de griffier die betoogde dat  iedere fractie in de commissie maar één stem heeft (waar haalt hij het  vandaan?) zul je mij nu niet horen.  
            Dat de gemeentesecretaris niet weet wat zijn ambtenaren doen  zullen we hem wel eens een andere keer kwalijk nemen.  
            Nu regeert Koning Winter en borduren de bomen met hun  beijzelde takken de azuurblauwe lucht. Nu rijdt Krijn Spaan, televisieheld van  TV Noord-Holland, met zijn oranje muts diep over de oren van hot naar her om te  zorgen dat de tienduizenden schaatsers (waaronder nogal wat domme dwaze  ouderen) na vijf en twintig kilometer genieten, tevreden en trots met hun  medaille naar huis kunnen terugrijden. 
            Twaalf jaar geleden was het. Niemand geloofde er meer in. De  aarde warmde immers op, de winters zouden nooit meer worden wat ze eens waren  geweest. Maar het wonder gebeurde en met min tien en zelfs met min vijftien op  de thermometer werden Kortenhoef en Ankeveen plotseling voor die tienduizenden  het centrum van de wereld. Soms was de stroom auto’s nauwelijks te verwerken,  dubbeldeksbussen  vol met schoolkinderen  kropen over de dijk, ritsen wandelaars in bonte kleuren zochten een plek bij de  opstapplaatsen. En het ging. Het lukte allemaal. Hier en daar moest een  ambulance te hulp worden geroepen. In een enkel geval sprak de politie sussende  woorden. Maar in zijn totaliteit was het één groot feest.  
              En van dat feest weet op dit moment niemand het einde 
            Een mooi en vreugdevol begin van het nieuwe jaar 2009 
              Waarvan ik van harte hoop dat het voor iedereen een gelukkig  jaar zal worden.  
            Putter  |