Een Rotstreek

Afgelopen dinsdag kwam ik met een naar gevoel thuis. Ik had vanaf de perstribune mogen toezien hoe het eindspel gespeeld werd in het koningsdrama rond wethouder Co de Kloet. Dat maakte mij niet vrolijk. En het gaf mij bovenal weinig vertrouwen in de helderheid en de principes van waaruit politiek in Wijdemeren bedreven wordt.

Co de Kloet, na 34 jaar lokale politiek afgeserveerd.

CDA, DBL en PvdA hadden besloten een motie van wantrouwen tegen de wethouder in te dienen. En dat deden zij ook. En daarmee was Co de Kloet weg. Zomaar. Na 34 jaar. Weg. Foetsie. Grondig gesloopt.

Een motie van wantrouwen is het zwaarste wapen dat een gemeenteraad heeft. Die dien je in tegen een wethouder die de boel bedonderd heeft, die je niet juist geïnformeerd heeft, onder wiens politiek verantwoordelijkheid dingen zijn gebeurd die niet door de beugel kunnen, of die zaken niet wil uitvoeren die de raad van hem eist.

In dit geval was er geen enkele sprake van dat soort feiten. Integendeel. De wethouder had in het conflict tussen de fractie van Dorpsbelangen Wijdemeren en de rest van de coalitie zeer nadrukkelijk de kant van CDA, DBL en PvdA gekozen. Het was hun begroting die hij samen met hen wilde uitvoeren. Het was hun beleid dat hij mede voorstond.

Het indienen van een motie van wantrouwen door CDA, PvdA en DBL was dan ook bizar en absurd. En het was niet te verdedigen. Dat konden die partijen dan ook helemaal niet. Nelleke Schenkkan van GroenLinks, die enigszins neutraal in het conflict tussen DBW en de rest van de coalitie stond, vroeg op een zeker moment aan Betske van Henten, boegbeeld van de coalitie en CDA fractievoorzitter, of zij haar kon uitleggen waarom er voor de motie van wantrouwen gestemd moest worden. Betkse deed een poging, maar er kwam niets uit dat enig hout sneed. Zij kwam niet verder dan het voorlezen van papier van de kromme argumenten in de motie. En, zei Betske tegen Nelleke, “Bedenk maar uw eigen argumenten om voor de motie te stemmen.” Dat is geen debat. Dat is armoe.

Het college was ook muisstil. In de krant had collega wethouder Ties Hagen een frontale aanval op de positie van Co de Kloet uitgevoerd. In de raadszaal, de plaats waar dat zou moeten gebeuren, zei hij echter niets. Geen enkele wethouder deed trouwens zijn mond open. Geen enkele compassie. Geen blijk van steun. Maar ook geen veroordeling, zoals Ties Hagen die in de krant wel geuit had. Niets, helemaal niets. Geen woord van Yvonne Siemons die bij de oprichting van haar partij mateloos geholpen werd door Co de Kloet. Geen woord van Wim Neef, die toch jaren samen met Co de Kloet ’s-Graveland bestuurd heeft. Zelden werd het speekwoord “Wie zwijgt, stemt toe.” zo in de praktijk gedemonstreerd.

Co de Kloet werd na 34 jaar lokale politiek afgeserveerd en weggestuurd met de verkeerde argumenten. Overigens de argumenten die de VVD ook wel erg verkeerd vond, maar toch overnam, omdat het wel erg goed uitkwam.

Hou mij ten goede. Ook ik zette vaak vraagtekens bij de politiek die Co de Kloet de afgelopen 34 jaar voerde. Het ’s-Gravelandse college van B&W waarin Wim Neef en Co de Kloet de scepter zwaaiden, heeft een paar foute besluiten heeft genomen, waar Wijdemeren nu nog veel last van heeft. Ik weet uit eigen ervaring dat het vaak lastig, zo niet onmogelijk was om afspraken met Co de Kloet te maken. Er waren de afgelopen twee jaar momenten waarop deze wethouder mogelijk wel op goede gronden een motie van wantrouwen had verdiend. Dat is echter niet gebeurd. Dan is het moment voorbij en trekt de karavaan verder.

Dit was een totaal ander geval. De vraag die voor lag was: “Voert Co de Kloet het beleid van de meerderheid van de raad in zake de begroting uit, ja of nee.” Het antwoord is volmondig “ja”. En dus is een motie van wantrouwen tegen hem in dit geval belachelijk.

Begrijp ik dat CDA, DBL en PvdA zich groen en geel ergerden aan de regelmatig tegenstemmende en tegenwerkende coalitiepartner, de DBW fractie? Ja natuurlijk begrijp ik dat. En daar hadden ze vaak groot gelijk in. Je hoefde echt niet helderziend te zijn om te zien dat er een breuk tussen die fracties zou komen. Maar daar had het bij moeten blijven in het duale systeem.

Het middel dat zij nu kozen om hun woede op DBW te koelen was principieel fout. De wethouder stond aan “de goede kant” in de onderlinge ruzie binnen de coalitie. Het was gewoon onfatsoenlijk om het middel “motie van wantrouwen” te misbruiken om van hem af te komen.

En zo konden wij aanschouwen hoe een ’s-Gravelands icoon, een spraakmakende en vaak omstreden lokale politicus, na 34 jaar dienst grondig en zonder enig mededogen in een uurtje gesloopt werd op grond van de foute argumenten. Gesloopt door drie Loosdrechtse fractievoorzitters, geholpen door hun ‘s-Gravelandse VVD collega die van de gelegenheid misbruik maakte. Onder toeziend oog van zijn collega-wethouders.

De normen en waarden discussie lijkt aan de meerderheid van deze raad niet besteed. Er zat namelijk ook een menselijke kant aan dit drama, die door de partijen in kwestie en door zijn collega-wethouders volledig uit het oog werd verloren. Politiek is hard, maar hoeft niet onmenselijk te zijn. Een woord van mededogen of begrip was op zijn plaatst geweest. Het kwam niet.

Daar werd ik niet vrolijk van…

Het was een rotstreek, zoals Co het zelf noemde.

Rik Jungmann