Vanochtend zag het er dreigend uit. Donkere wolken en regenbuien. Gelukkig hadden de weergoden vanmiddag mededogen met de palingrokers en het publiek. De lucht trok open, het zonnetje kwam erdoor en het werd een graad of twintig.

Er hadden zich honderd palingrokers ingeschreven voor het kampioenschap. Dertig meer dan vorig jaar. Er werd gerookt in alles waar maar mee gerookt kon worden. Van zeer professionele apparaten tot een eenvoudige houten ton. Overal op de Kortenhoefsedijk stegen dikke rookpluimen op. Omdat er ook een presentatieprijs te winnen was hadden sommige rokers zich prachtig uitgedost en hun kramen versierd.

Er heerste een gemoedelijke sfeer op de dijk. De bezoekers werden per pendelbus vervoerd van een weiland aan De Kwakel, nabij Oudergaard, tot het kleine parkeerterreintje voor de voormalige supermarkt aan de Dijk. Daar stonden de mensen later weer keurig in de rij te wachten tot het hun beurt was om in de minibus plaats te nemen en weer naar hun auto vervoerd te worden. Alles even gemoedelijk en vriendelijk.

Voor de twee nieuwe huisjes, die voor De Oude School staan, was de Dijk afgesloten. Het publiek werd langs de voormalige jeugdherberg De Karekiet, door een weilandje geleid naar het speelplein van de school. Daar was het een gezellige boel. Er stond een grote feesttent en kraampjes waar drinken verkocht werd. Over het terrein schalde de stem van Bob Paulich die ditmaal een dubbelrol had. Hij was verslaggever van Radio Wijdemeren en speaker voor de wedstrijd.

Op een zeker moment kondigde hij aan dat de gerookte palingen ingeleverd moesten worden bij de jury. Daarop ontstond enig gedrang voor de ingang van De Oude School van rokers, die ieder drie palingen kwamen inleveren. De administratie van de ingeleverde palingen werd door Theo Walraven op zijn notebook verzorgd. Er kwam geen paling ongezien binnen.

In het grote lokaal in de school waren drie lange tafels opgesteld. Op de tafels honderd borden met een nummer en drie palingen erop. Het nummer verwees naar de roker. Alleen Theo Walraven wist welk nummer bij welke roker hoorde. De jury deed haar werk zonder te weten van wie welke paling was.

De eerste schifting van goede en slechte paling ging redelijk snel. Het aanzien en soms de reuk van de paling was voldoende om de kopgroep van de rest te scheiden. Opmerkingen als: "Deze heeft op papier gerookt." of "Het lijkt wel of deze een plastic ton heeft." waren niet van de lucht. Een enkele keer werd een klein hapje van de paling genomen, het geen soms leidde tot een vies gezicht. Dries van den Berg en Aalt Klaassen, juryleden die dag in dag uit professioneel met paling bezig zijn, gaven zeer snel hun oordeel. "Kleur te donker, te vet, te droog, ruikt niet goed, er zit nog bloed in..." ": bezegelden snel het lot van de kampioenskandidaten. Af en toe werd er geaarzeld, wat leidde tot interne discussie en hervergelijking.

Na de eerste schifting werd het pas echt serieus. De jury nam plaats aan een lange tafel met Theo Walraven, de rekenmeester, aan het hoofd. Aan het andere hoofd zat Aalt Klassen. Er werd door Hans Mostert een bord met drie palingen aan Aalt gegeven, die daarop de paling fileerde op een manier zoals niemand in Nederland hem dat na doet. Na het fileren restten er slechts de graatjes. De malse paling werd in stukjes gesneden en ging de jurytafel rond. Ieder jurylid proefde de paling en schreef zijn waardering op een stuk papier. Theo Walraven hield de standen bij. Tussen de bedrijven door werd er een goed glas witte wijn gedronken om de smaak beter uit te laten komen en de stemming erin te houden. Jury-voorzitter (en ex-burgemeester van 's-Graveland) Wim Kozijn sprak de juryleden af en toe vermanend toe als hij vond dat men afdwaalde van zijn taak, waarna hij nog een hapje en een slokje nam.

Bij de paling van de winnaar werd het even stil rond de tafel. Het was te voelen dat dit wel eens de ultieme gerookte paling van de dag zou kunnen worden. Er werd nog een geproefd. Bedachtzaam een lokje genomen. En nog eens geproefd. Hier en daar klonk een gedempt: "Dit kan hem wel eens zijn, de kampioenspaling." Later bleek dat zo te zijn. Unaniem. De puntentelling van de overige koplopers ontliep elkaar niet heel veel. Na de eindtelling bleken de nummers vier en vijf zelfs gelijk geëindigd te zijn, waarna van beide rokers de tweede paling gefileerd en geproefd werd om toch tot een eindoordeel te kunnen komen. Ook dat oordeel was unaniem. De jury was klaar.

Bij de prijsuitreiking bleek dat er twee bijzondere rokers in het eindveld zaten. Jan Kos (nummer 5)  komt ieder jaar rond deze tijd overgevlogen uit Seattle (in de Verenigde Staten) om in Kortenhoef mee te kunnen doen aan het kampioenschap. Ook nummer 3, Jan Bos uit Harderwijk, kreeg van de jury een extra woord van waardering. Hij bleek tot voor kort niet te weten wat palingroken is. Daarop ging hij enige weken geleden in de leer bij Dries van den Berg (professioneel roker). Deze leerde hem de kneepjes van het vak in korte tijd, hetgeen vandaag al leidde tot een prachtig resultaat op eigen kracht.

De heer L. van Staveren uit Kampen bleek de roker te zijn die dit jaar het kampioenschap op zijn naam mocht schrijven. Stralend van geluk nam hij de wisseltrofee aan uit handen van jurylid Heinze Bakker en VPC voorzitter Yvonne van den Brand. De gehele einduitslag en meer foto's kunt u vinden op de website van de Vechtplassen Palingrook Commissie.

De komende dagen komen er meer foto's beschikbaar op internet.

Het Wijdemeerse weer:
Overdag zonnig, 20 gr., 's avonds regen

Home

Volgend bericht