Vorig bericht|
Vorig bericht |
Interview burgemeesters
's-Graveland, Loosdrecht, Nederhorst den Berg, 28 december 2001. Vanavond staat er in de Gooi- en Eemlander een interview met de drie bijna ex-burgemeesters van de drie gemeenten die Wijdemeren gaan vormen op 1 januari 2002. Nico Postma interviewde de burgemeesters Kozijn en Gieskens. Simone Stevens deed dat met burgemeester Goudberg.
"Wim Kozijn verlaat het schootsveld" luidt de kop boven het interview. Hij zegt blij te zijn dat hij op 1 januari meteen in Castricum aan de slag kan om niet in een gat te vallen. Burgemeester vindt hij de mooiste baan in de wereld. Onderhandelen, leidinggeven, luisteren, problemen oplossen, geen dag is hetzelfde. Met gemengde gevoelens kijkt hij aan tegen zijn vertrek. Hij weet rationeel dat de samenvoeging goed is, maar zijn gevoel knaagt. Hij schoot dan ook even vol toen hij het nieuwe gebouw van de ijsclub in Ankeveen opende. Trots is hij op 's-Graveland vanwege alles wat er georganiseerd wordt en wat er kan.
Over het schootsveld zegt hij: "Pas sinds maart 1999 is het college van 's-Graveland niet meer rollebollend over straat gegaan." ".. tweeënhalf jaar geleden zat ik in een diep dal. Ik was zo erg beschadigd door het rapport Roos, dat de commissaris van de koningin mij een andere functie aanbood. Dat heb ik niet gedaan, want ik wil hier door de voordeur vertrekken."
Achteraf verklaart hij de crisis van toen doordat Dorpsbelangen met Co de Kloet in de oppositie zat. Hij trachtte het college op de been te houden door het te verdedigen tegen het verbale geweld van Co de Kloet. "Daardoor kwam ik zelf in het schootsveld te liggen."
Nico Postma: "Een citaat uit 1995: 'Mijn zwakke punt is dat ik me zodanig laat provoceren dat ik kwaad wordt. Dan komt er gehakketak en dan ga ik er overheen."
Hij zegt niet tegen onredelijkheid te kunnen en zeer betrokken te zijn. Hij laat zich daardoor leiden door emoties. Als voorbeeld noemt hij het besluit van de commissie Beroep- en Bezwaarschriften die in 1996 de bouw van een bungalow door Angelo Damo toestond op de plek van een paardenstal. "Het besluit voelde als een dolk in mijn rug. Als een grasmaaier ging ik er overheen en daardoor voelden mensen zich vernederd. Ik geef toe dat ik dominant ben."
Hij sluit af met de uitspraak dat 's-Graveland milder is geworden, maar dat de cultuur altijd open. los en chaotisch was. Dit in tegenstelling tot Loosdrecht dat formeel en gesloten was. Hij denkt dat Nederhorst zich meer bij 's-Graveland dan bij Loosdrecht thuis voelt.
"Jos Gieskens een ram met vijf poten" :zo wordt de burgemeester van Loosdrecht in het interview geïntroduceerd. In 1982 werd hij wethouder voor de VVD in Hilversum, waarna hij in een opwelling solliciteerde naar het burgemeesterschap van Loosdrecht. De commissaris van de koningin waarschuwde hem dat Loosdrecht een moeilijke gemeente was waar het burgemeesterschap een eenzaam beroep was. Toen dacht hij: "Het zal wel." Inmiddels weet hij beter.
Hij laat als oud-militair zijn emoties niet zien, maar zegt ze wel te hebben. Het opheffen van zijn eigen gemeente heeft voor de grootste spanning tussen zijn emoties en zijn professionele opstelling gezorgd. Ook in dit interview komt aan de orde dat de verhouding tussen raad en burgemeester soms moeizaam was. In 1989 zaten zes gefrustreerde VVD-ers in de raad te hakkelen en rekeningen te vereffen uit het grijze verleden. Daar kwam hij tussenin te zitten.
Op de vraag of hij wel tegenspraak duldt, antwoordt hij dat hij van goed tegenspel houdt. De raad in Loosdrecht bestond volgens hem uit makke lammetjes vergeleken met de raad in Hilversum. In Loosdrecht schonken de wethouders koffie in, terwijl het hoofd financiën de vergadering leidde, stelt hij.
Hij is er trots op dat de politiezorg is ondergebracht bij Gooi- en Vechtstreek, dit ondanks de provinciegrens die Loosdrecht van Noord-Holland scheidde. De bevolking merkte dat omdat de politie weer kwam als er gebeld werd. Van de ontwikkeling van het dorpscentrum heeft hij vijf jaar geleden al geestelijk afscheid genomen. Fracties waren wispelturig, ik heb het onderwerp teruggegeven en er afscheid van genomen.
Hij is een Olie B. Bommelfan en citeerde graag uit de werken van Marten Toonder. Hij heeft wel overwogen om te solliciteren naar het burgemeesterschap van Wijdemeren, maarecht gewild heeft hij het niet. Hij zou het niet goed gevonden hebben. Een waarnemerschap zal hij niet afslaan.
"Jan Goudberg Pietje Bell onder de burgemeesters" : kopt de Gooi boven het interview van Simone Stevens met Jan Goudberg. Na zijn wethouderschap in Weesp was hij ruim zeventien jaar burgemeester van Nederhorst den Berg. Hij heeft voorlopig nog een volle agenda met recepties, maar daarna denkt hij de regelmaat te gaan missen. Voordelen aan het einde van zijn carrière ziet hij niet.
Hij is emotioneel en vindt dat wel eens lastig. Bijvoorbeeld toen Jos Gieskens zijn vrouw bedankte of toen hij ereburger van Nederhorst werd. Het ergste dat hij als burgemeester meemaakte was toen in 1995 drie Bergse jongens op de Gooilandseweg van de weg raakten en omkwamen.
Hij is niet ijdel, maar bewaart alle krantenartikelen en bestelt alle foto's in de krant na. Misschien is het toch ijdelheid geeft hij toe. Maar ook voor het bewaren, voor het nageslacht.
Grote affiniteit heeft hij met de brandweer. En die wil hij behouden. Op dinsdagavond gaat hij na het oefenen een borrel drinken bij de brandweer. Ook in januari wil hij dat blijven doen.
Over de kwalificatie "Pietje Bell" moet hij lachen. "Ik ben niet zo formeel." .."Ik zal nooit een belofte niet nakomen. Iemand kan mij niet kwaaier krijgen dan wanneer hij zijn belofte niet nakomt." Toch blijkt hij ook wel formeel te zijn. Niemand tutoyeert hem. "Ik zeg 'burgemeester'. Dat ben ik ook. Althans tot 31 december nul.nul.nul.nul uur." Hij ziet zich als een echte burgervader. Gek met kinderen. Tussen de mensen in zonder toestanden.
Het Wijdemeerse weer: Zware noordwester storm, windkracht 8 tot 10, 6 graden, regen
...
Home
