Open brief

Schaamte
Een politiemacht, verscholen achter kogelvrije vesten, rukt 's-morgensvroeg, zonder waarschuwing vooraf, een jong gezin (man, vrouw, meisjes van twee en van acht jaar) van hun bed en voert ze af met onbekende bestemming. 

Als je dat leest denk je aan één of ander dictatoriaal geregeerd land hier ver vandaan. Niet aan het tolerante Nederland, waar partijen over elkaar heen buitelen om het patent op het 'normen en waarden'- initiatief te claimen.

Toch gebeurde het deze week in 's-Graveland. Vijf jaar verbleef het gezin al in Nederland, drie jaar woonden ze in hun huis aan het Zuidereinde. Ze waren 'uitgeprocedeerd', hadden zich neergelegd bij terugkeer naar Kosovo. Maar dachten hier de winter nog te kunnen blijven en fatsoenlijk afscheid te kunnen nemen van de omgeving, van klasgenootjes.

Vijf jaar! Onvoldoende voor de instanties om deze mensen te leren kennen als geweldloze, lieve mensen, die niet met bruut geweld aangepakt mogen worden.

Zij hadden geen advocaat die rechters op vormfouten wijst, zoals bij Al Queda-terroristen in Rotterdam. Zij zijn geen Volkert v.d. G., die het justitiële apparaat gegijzeld houdt en ermee wegkomt. Hun zaak wordt niet geseponeerd en zij krijgen geen gratie omdat zij al zo lang gegijzeld worden in een door traagheid en onmenselijkheid geregeerd juridisch en politiek systeem.

Dit zijn van die momenten dat je je schaamt om Nederlander te zijn.

Douwe van Essen.